داستان نخستین عکاس حیات‌وحش و دوستی غیرمنتظره‌اش با روزولت
دو مرد از دو دنیای اجتماعی متفاوت آمده بودند و دیدگاههای کاملاً متفاوتی درباره اهمیت حیات‌وحش داشتند. روزولت قتل‌عام حیوانات را با گفتنِ اینکه در راه پیشرفت علم و آموزش می‌کشد، توجیه می‌کرد و در این‌سو، کی‌یرتِن مخالفِ شکار حیوانات برای «تأمین غذا» نبود، اما می‌گفت به خاطر عشق به حیات‌وحش از آن عکاسی می‌کند.
به گزارش فرادید، یک گروه بسیار بزرگ بود و در رأس آن رئیس‌جمهور ماجراجوی آمریکا، تدی روزولت، قرار داشت و گروه دیگر فقط شامل دو مرد بود که هدایت آن را یک عکاس جوان به نام چری کی‌یِرتِن برعهده داشت که اهل یورکشایر بود و علاقه زیادی به عکاسی از پرندگان داشت.
رئیس‌جمهور دست‌به‌هفت‌تیرِ آمریکایی و پسرش طی چند ماهی که در این سیاحت به سر می‌بردند، ۱۷ شیر، ۱۱ فیل، ۲۰ کرگدن، ۹ زرافه، ۱۹ گورخر و بیش از ۴۰۰ اسب‌آبی، کفتار و سایر حیوانات بزرگ را در کنار هزاران پرنده و حیوان کوچک‌تر کشتند و شکار کردند.
گاوی که کی یرتن و برادرش در آن مخفی می‌شدند تا عکس بگیرند.
درعوض، کی‌یرتِن، نخستین مرد در جهان که با دوربین و نه با تفنگ شکار می‌کرد، فقط یک حیوان را، آن هم در دفاع از خود، از بین برد.
دو مرد از دو دنیای اجتماعی متفاوت آمده بودند و دیدگاههای کاملاً متفاوتی درباره اهمیت حیات‌وحش داشتند. روزولت قتل‌عام حیوانات را با گفتنِ اینکه در راه پیشرفت علم و آموزش می‌کشد، توجیه می‌کرد و در این‌سو، کی‌یرتِن مخالفِ شکار حیوانات برای «تأمین غذا» نبود، اما می‌گفت به خاطر عشق به حیات‌وحش از آن عکاسی می‌کند.
اما وقتی دو مرد در بوته‌زار‌های وحشی کنیا با هم ملاقات کردند، بین‌شان دوستیِ غیرمنتظره‌ای شکل گرفت؛ تاحدی‌که، رئیس‌جمهور روزولت به کی‌یرتِن اجازه داد درحالی که در کنار یکی از شکار‌های غرق‌درخون نشسته است، از او عکسی منحصربه‌فرد ثبت کند.
عکسی که کی‌یرتِن از روزولت ثبت کرد کیفیت خوبی نداشت، با‌این‌حال درآمدی که از آن به دست آورد، کافی بود که بتواند به همراه برادرش ریچارد در لندن یک استودیوی فیلمسازی تأسیس کند و در این استودیو بود که نخستین مستند حیات‌وحش در جهان تولید شد.
آثار حاصل از پیش‌تازیِ کی‌یرتِن در عکاسی از طبیعت اواخر ماه جاری میلادی در یک نمایشگاه کوچک در لندن به نمایش درخواهد آمد و در این نمایشگاه ۳۷ اثر «مفقود‌شده» او شامل عکاس‌هایی که از شیر، پلنگ، کرگردن و سایر حیوانات بزرگ ثبت کرده بود وسال گذشته توسط یکی از نوادگان او به نام اوی بلامر، در یک میز تحریر قدیمی، پیدا شد، به نمایش درخواهد آمد.
نواده کی‌یرتِن در کنار این تصاویر یک فیلم ۳۰دقیقه‌ای را نیز پیدا کرده است که کی- یرتِن آن را در آفریقا ثبت کرده و اکنون توسط مؤسسه فیلم بریتانیا نگهداری می‌شود.
کی‌یرتِن روزولت را «دوست عزیز» خطاب می‌کرد، اما درعین‌حال شکار‌های روزولت او را «وحشت‌زده» کرده بود.
او بعد‌ها نوشت: «کوچک‌ترین کاری که در راستای انقراض هر چیز زیبا و جذابی انجام شود، جنایت علیه نسل‌های آینده است... متأسفانه، این جنایتی است که همگی ما در انجامش همدست هستیم.»
«من به عنوان یک طبیعت‌گرا، به شکار بیهوده با چنین انزجاری می‌نگرم... من صدایم را با تمام قدرت علیه تخریب بیهوده و نفرت‌انگیزی که شکار با هدفِ تفریحِ حیوانات بزرگ ایجاد می‌کند، بلند می‌کنم.»
بلامر می‌گوید، کی‌یرتِن خیلی جلوتر از زمان خودش بود و مانند شخصیت‌های مدرنی مثل دیوید اتنبورو از طبیعت دفاع می‌کرد.
او می‌گوید: «علاقه شدید او به ثبت حیات‌وحش جهان از طریق عکاسی برای زمان خودش منحصربه‌فرد بود. او آفریقا را به عنوان زمین بازیِ حیوانات و نه جایی برای شکارچیان ترسیم کرده است.»
کی‌یرتِن و برادرش ریچارد در دهه ۱۸۹۰ یک دوربین جعبه‌ای ارزان‌قیمت خریداری کردند و نخستین عکس‌هایی که تاکنون از لانه پرندگان و تخم‌های‌شان در جهان ثبت شده است، مربوط به عکس‌های آن‌هاست.
آن‌ها بعد‌ها دوربین‌های بزرگِ شیشه صفحه‌ای کلودیون خریداری کردند، اما این دوربین‌ها فاقد لنز‌های زوم‌کننده یا شاتر‌های سرعت‌بالا بودند و آن‌ها مجبور بودند که مخفی‌گاه‌های عجیب‌وغریبی برای خودشان بسازند و تا می‌توانند به سوژه نزدیک شوند.
یکی از راه‌حل‌های آن‌ها این بود که از یک تاکسی‌درمسیت بخواهند یک گاو بزرگ توخالی برای‌شان آماده کند. سپس گاو را در داخل دشت کار می‌گذاشتند و درونش می‌رفتند و از طریق حفره‌ای که در سر حیوان وجود داشت، عکاسی می‌کردند.
سایر راه‌حل‌ها شامل این موارد بود: توده‌ای از کاه و علف متحرک که ریچارد معمولاٌ داخلش پنهان می‌شد؛ گوسفندی که شکمش را با دوربین پنوماتیک پر کرده بودند؛ صخره‌های مصنوعی؛ تنه‌های درخت مصنوعی و ماسک صورت.
این دو برادر به همراه هم خطرات بزرگی را به جان خریدند. آن‌ها از صخره‌های بلند مشرف به دریا با طناب بالا و پایین رفتند؛ ساعت‌ها در کنار رودخانه‌ها ایستادند؛ شب‌هایی را تا صبح بیدار ماندند و از بلندترین درخت‌ها بالا رفتند تا بتوانند از لانه‌های پرندگان عکس و فیلم بگیرند.
جان بی‌وایس که زندگی‌نامه کی‌یرتِن را نوشته است، می‌گوید: «دنیایی که چری در آن زندگی می‌کرد، درگیر شکار، کشتن و تاکسی‌درمی حیوانات برای نمایش یا جمع کردنِ مجموعه بود.
چری در تمایلش برای عکاسی از حیوانات در محیط طبیعی دست‌نخورده آن‌ها بسیار منحصربه‌فرد بود. او بیشتر از آنکه جانورشناس باشد، یک عاشق طبیعت بود و بیشتر از آنکه یک آموزگار باشد، یک جنگجو بود. هدف او تولید فیلم توسط یک دانشمند برای دانشمندان دیگر نبود ... بلکه کار او جایگزینی برای شکار‌های بزرگ بود.»
چری کی‌یرتِن بعد‌ها عکاس جنگ شد و در سال ۱۹۴۰ درگذشت.
او نوشته است: «اگر از طریق کتاب‌ها، تصاویر و فیلم‌های من، مردم بتوانند به دانش وسیع‌تری درباره خلق حیوانات دست پیدا کنند و درنتیجه همدردی عمیق‌تری با این مخلوقات داشته باشند، من راضی و خشنود خواهم بود.»
منبع: The Guardian
ترجمه: سایت فرادید
اخبار مرتبط
