این دایناسور متعلق به گروهی به نام تریزینوسورها (Therizinosaurs) است. دایناسورهای دوپا و عمدتاً گیاهخوار سه انگشتی که در دوره کرتاسه و در حدود ۱۴۵ میلیون تا ۶۶ میلیون سال پیش زندگی می‌کردند.

فسیل این دایناسور را دیرینه شناسان ژاپنی و آمریکایی کشف کرده‌اند، این نمونه جوان‌ترین فسیل تریزینوسوری می‌باشد که تاکنون در ژاپن یافته شده است. این فسیل همچنین اولین فسیلی است که در قاره آسیا از رسوبات دریایی یافت می‎‌شود.

این گونه که اخیراً توصیف و نامگذاری شده است، پارالیتریزینوساروس ژاپنیکوس (Paralitherizinosaurus japonicus) نام دارد. فسیل قلاب‌شکل این دایناسور که شامل یک مهره و قسمتی از مچ دست و جلوی پا است، توسط تیم دیگری از محققان در سال ۲۰۰۸ کشف شده بود و از آن زمان، در موزه تاریخ طبیعی ناکاگاوا در هوکایدو، ژاپن نگهداری می‌شد. ناکاگاوا (Nakagawa) ناحیه‌ای در هوکایدو (Hokkaido) واقع در شمالی‌ترین جزایر اصلی ژاپن است، محلی که به خاطر داشتن ذخایر غنی فسیلی شناخته می‌شود.

در زمان کشف اولیه فسیل در سال ۲۰۰۸، دیرینه شناسان گفتند که تصور می‌شود متعلق به یک تریزینوسور باشد، اگرچه به دلیل کمبود داده‌های مقایسه‌ای در آن زمان، محققان اولیه گفتند که قادر به نتیجه گیری قطعی نیستند. با این حال، داده‌های جدید از بسیاری از فسیل‌های دیگر که در سال‌های پس از آن کشف و توصیف شده‌اند، به طبقه‌بندی فسیل بر اساس شکل پنجه جلوی پا کمک کرده است. این امر باعث شد تا تیم جدیدی از دیرینه شناسان دوباره نمونه را برای دریافت پاسخ قطعی بررسی کنند.

نویسندگان مطالعه جدید به این نتیجه رسیدند که این فسیل با طول حدوداً ۱۰ سانتیمتر متعلق به یک تریزینوسور است که تقریباً ۸۰ تا ۸۲ میلیون سال پیش می‌زیسته است. استخوان پای فسیل شده، زمانی پنجه شمشیر مانند دایناسور را نگه می‌داشت که جانور از آن برای خوردن گیاهان استفاده می‌کرده است.

آنتونی فیوریلو (Anthony Fiorillo)، نویسنده ارشد این مطالعه و استاد پژوهشی در گروه علوم زمین روی ام. هافینگتون (Roy M. Huffington)، می‌گوید: این دایناسور از پنجه‌های خود به‌ عنوان ابزاری برای جستجوی غذا استفاده می‌کرد (نه ابزار تهاجمی) تا بوته‌ها و درختان را به دهان خود نزدیک‌تر کرده و غذا بخورد. وی در ادامه می‌گوید که این دایناسور در خشکی مرده و سپس فسیل آن به دریا منتقل شده است.

فسیل‌های تریزینوسور در سراسر آسیا و همچنین در آمریکای شمالی (به ویژه در پارک ملی و منطقه حفاظت‌شده دنالی در آلاسکا) یافت شده است، این مسئله نشان می‌دهد که این حیوانات به مرور زمان به زندگی در محیط‌های ساحلی سازگاری پیدا کرده‌اند.

فیوریلو می‌گوید بر اساس این نمونه به تنهایی نمی‌توان با قطعیت درباره اندازه و بزرگی تریزینوسور نظر داد. اما چیزی که دانشمندان با قطعیت می‌توانند بگویند این است که این دایناسور بسیار بزرگ بوده است، احتمالاً به بزرگی یک هادروسور (Hadrosaur)، که ۹ متر طول و ۲٫۷ تن وزن داشت.