این آثار هنری که در سال‌های ۱۵۲۴ تا ۱۸۲۱ میلادی ترسیم شده‌اند اولین بار در سال ۲۰۰۳ طی بازسازی یک ملک، واقع در شهر چاجول (Chajul) گواتمالا کشف شدند. هنرهای دیواری این دوره تاریخی عموماً در کلیساها یافت می‌شوند که توسط اسپانیایی‌ها برای تأیید حضورشان ایجاد شده بودند.

بر این اساس ترکیب سبک‌های نقاشی‌های چاجول ممکن است نشان دهنده تجدید حیات فرهنگ محلی باشد زیرا تأثیر مذهبی و سیاسی قدرت امپریالیستی در حال کمرنگ شدن بود. این نقاشی‌های دیواری متعلق به یک خانه در دوره استعمار اسپانیا بوده و در سال ۲۰۰۳ کشف شدند، از آن زمان تاکنون یک تیم لهستانی در حال محافظت از آنها هستند.

یاروسلانو ژرالکا (Jarosłanw Źrałka) از دانشگاه یاگیلونیا (Jagiellonian) لهستان و همکارانش با اعضای جامعه محلی ایکسیل مایا (Ixil Maya) برای تحلیل رنگدانه‌ها و سبک‌های نقاشی همکاری کردند. این باستان شناسان دریافتند که نقاشی‌های دیواری شباهت‌های بسیاری با هنر محلی قبل از استعمار اسپانیایی دارند، این امر نشان می‌دهد که آنها به احتمال زیاد توسط هنرمندان بومی و با استفاده از مواد و روش‌های سنتی ساخته شده‌اند، هرچند تأثیر دوره استعماری در آنها مشخص است.

این نقاشی‌ها رقص‌های تشریفاتی را نمایش می‌دهند که رویدادهای مهم تاریخی یا آیین‌های مذهبی را بازآفرینی می‌کنند، چهره‌هایی در این آثار هنری دیده می‌شود که در حال رقص و نواختن هستند برخی با از آنها لباس سنتی مایایی پوشیده و برخی دیگر لباس‌های اروپایی بر تن دارند.

اعضای جامعه ایکسیل مایا بر این باورند که نقاشی‌ها نمایانگر رقص فتح (Baile de la Conquista) هستند و تسخیر تمدن مایاها توسط اسپانیایی‌ها و تبدیل آیین آنها به مسیحیت را بازگو می‌کنند. از طرف دیگر این آثار می‌توانند رقص مورها و مسیحیان (Baile de los Moros y Cristianos) را به تصویر بکشند.

بسیاری از این رقص‌ها توسط اسپانیایی‌ها به منظور مشروعیت بخشیدن به فتح سرزمین مایاها و ترویج مسیحیت ایجاد شدند، این حکومت نظریات و فرهنگ خود را این گونه به سنت‌های محلی تزریق کرد. با این حال برخی از این اعمال با همکاری مایا به پایان رسید، مانند احیا شدن رقص فتح که درباره تاریخ محلی و سرکوب است. سرانجام بسیاری از این رقص‌ها در این منطقه از گواتمالا ممنوع شدند از اینرو احتمال دارد که این نقاشی‌های دیواری منعکس کننده یک رقص گمشده و ممنوع باشند که در حال فراموشی بودند.