به گزارش خبرگزاری مهر، سایت المیادین با انتشار مقاله‌ای با تیتر «قلیچدار اوغلو: امیدی به پیروزی وجود دارد؟» نوشت: در ابتدا باید به انتخابات ترکیه و مشارکت بیش از ۸۸ درصدی در آن اشاره کنیم. بسیاری از افراد این انتخابات را تاریخی، برخی آن را سرنوشت ساز و برخی دیگر آن را مهم توصیف کردند. ما در اینجا قصد داریم به اهمیت جامعه شناسی آن اشاره کنیم.

در میان مردم ترکیه تنها ۲ دسته وجود دارد؛ یا با رجب طیب اردوغان رئیس جمهور کنونی این کشور هستند یا علیه او. به همین دلیل معتقدیم که ائتلاف‌های انتخاباتی بر پایه یک حزب بزرگ با پایگاه مردمی گسترده و احزاب کوچک با ایدئولوژی‌های سیاسی متناقض که به آن ملحق شده‌اند، بنا شده است. هدف مشخص است؛ یا با اردوغان یا علیه وی و این ربطی به دموکراسی ندارد.

با بررسی کمپین‌های انتخاباتی در ترکیه متوجه می‌شویم که این فعالیت‌ها بیشتر شبیه اعلان جنگ علیه طرف مقابل بود. این سخنان را از زبان مسئولان برجسته حاکمیت و احزاب مختلف شنیدیم. اما آنچه که امروز جدید به نظر می‌رسد تبعات جامعه شناختی این انتخابات است به طوری که شاهد مطرح شدن آن در برخی مساجد هستیم. به عنوان مثال امام جماعت یک مسجد در منطقه سلطان غازی در استانبول در خطبه‌های نماز جمعه در تاریخ ۱۹ ماه جاری صراحتاً خواهان حمل سلاح در دور دوم انتخابات می‌شود.

در خصوص بحث دموکراسی در ترکیه، تنها می‌توان به تعدد احزاب به عنوان یک نقطه مثبت بر پیشانی حیات سیاسی این کشور اشاره کرد اما در عین حال باید به خطرات به قدرت رسیدن نمایندگان احزاب تروریست مانند حزب «خدا پار» حامی اردوغان که ۳ نماینده در پارلمان دارد بپردازیم؛ نمایندگانی که بعید است سوگند قانونی یاد کنند چرا که باید پایبندی خود بر وفاداری به جمهوری دموکرات و سکولاریسم و مبانی فکری آتاتورک و اصلاحات وی را نشان دهند.

چه بسا این، همان دلیل به تأخیر افتادن سوگند قانونی نمایندگان باشد. بسیاری از افراد در ترکیه پیش بینی می‌کنند اردوغان وارد سومین دهه از حاکمیت خود بر این کشور می‌شود اما نباید از شرایط انتخاباتی نابرابر میان هواداران اردوغان و مخالفان وی غافل بود.

در اینجا، اعتراضات مخالفان نسبت به پوشش رسانه‌ها مشخص می‌شود به طوری که اکثر رسانه‌های ترکیه، تحت کنترل و سیطره نظام حاکم هستند و تنها چند رسانه از موضع مخالفان فعالیت می‌کند. بنابراین مخالفان مجبور می‌شوند از رسانه‌های فضای مجازی بهره ببرند؛ همان کاری که قلیچدار اوغلو انجام داد البته کسانی که در مناطق دورافتاده و روستاها زندگی می‌کنند از این رسانه‌ها بی بهره هستند.

بر اساس آنچه که مخالفان اعلام کرده‌اند، اردوغان طی ماه آوریل گذشته، ۳۳ ساعت پوشش رسانه‌ای از سوی شبکه‌های اصلی تلویزیون ترکیه داشته در حالی که این مقدار زمان برای قلیچدار اوغلو تنها به ۳۲ دقیقه می‌رسد.

با وجود آنکه سنان اوغان یکی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری، نمایندگان حزب عدالت و توسعه را بعد از یک درگیری در پارلمان در اوت ۲۰۱۴، «سگ های ولگرد» توصیف کرد، اما حمایت وی از اردوغان شوک برانگیز نبود. اگر فرض بگیریم که تعداد آرای اوغان که به ۵ درصد می‌رسد میان دیگر نامزدها توزیع شود، آیا شانس نامزد مخالفان برای پیروزی بیشتر می‌شود؟

بررسی تحولات بیانگر آن است که قلیچدار اوغلو بیش از هرزمان دیگری سردرگم و دستپاچه است وگرنه چگونه می‌توان گرایش وی از زبان مسالمت آمیز به زبان تندروهای راست گرا را در عرض یک شبانه روز توجیه کرد؟ چگونه می‌توان حرکت مخالفان به سمت آنچه که ملی گراها در ترکیه خوانده می‌شوند، توضیح داد به طوری که بحران آوارگان سوری در ترکیه تبدیل به بزرگترین بحران شده است؟

تا یک روز دیگر خواهیم دید که نتایج این موضع گیری ها از سوی مخالفان چه خواهد بود. این منطق که هرکس کنترل پارلمان را به دست بگیرد شایستگی بیشتری برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری با هدف تقویت هماهنگی و ثبات سیاسی دارد، با نظام ریاستی که در آن فصل الخطاب تنها با شخص رئیس جمهور است، هماهنگی ندارد.