روزنامه «وزگلیاد» مطلبی با عنوان «آمریکا به چه منظور  شمار نیروهایش در سوریه را سه برابر کرد.» به قلم رافائل فخرالدینوف منتشر کرده و می نویسد: آمریکا حضور نظامی در سوریه را افزایش می دهد و علت آن را ضرورت آموزش کردها برای رویارویی با نیروهای طرفدار ایران می نامند. اما کارشناسان معتقدند که افزایش نیروهای آمریکایی ناشی از تمایل به فشار آوردن به مسکو است. رویدادهای سوریه به چه نحوی با عملیات ویژه [روسیه] در اوکراین ارتباط دارند و ترکیه، دیگر بازیگر مهم در منطقه، چه موضعی را در این وضعیت اتخاذ خواهد کرد؟

کیریل سِمِنوف، شرق شناس و کارشناس شورای امور بین الملل روسیه می گوید: «آمریکا در مجموع از حمله نیروهای داوطلب طرفدار ایران به مراکز نظامی آمریکا در سوریه احساس خطر می کند، اما افزایش سه برابری نیروها برای آموزش رزمندگان کردی به نظرم زیاده از حد است. فکر می کنم که آمریکا برای عملیات رزمی جدی تری با استفاده از نیروی هوایی مستقر در پایگاه نظامی العدید در قطر آماده می شود».

این تحلیلگر متذکر می شود: «اگر بخواهیم درباره منطقه ای صحبت کنیم که آمریکایی ها انتظار مناقشه در آنجا را دارند، باید گفت که محتمل ترین منطقه، شهر القامشلی در شمال شرق سوریه است. در آنها نیروهای طرفدار ایران و یگان های کردی مختلط حضور دارند. پایگاه نظامی روسیه نیز در همان جا در قلمرو فرودگاه محلی واقع شده است و در کل، پست های بازرسی روسیه در منطقه هستند. وقوع هرگونه اقدام تحریک آمیز از طرف هر کسی که باشد می تواند همه را در بر بگیرد.»

سمنوف معتقد است: «بدیهی است کهترکیه نیز مخالف تشدید حضور آمریکا در منطقه است. ضمنا آنکارا این مخالفت را در میادین بین المللی در سطح بالا بیان می کند. او آمریکا را به حمایت از سازمان های تروریستی،ترکیه یگان های کردی را تروریست می داند،  متهم می کند.»

ولادیمیر واسیلیف، پژوهشگر کل انستیتو آمریکا و کانادا آکادمی علوم روسیه نگاه متفاوتی به اوضاع دارد. واسیلیف معتقد است: «آمریکا همیشه در چند صفحه بازی می کند. مهمترین محور حالا حمله‌ی رو در رو به روسیه با دستان اوکراینی ها است. اما اگر در این جناح سیاست خارجی آنها، شکست بخورد و ضد حمله ای که بسیار تبلیغ شده است ثمر ندهد، آمریکایی ها طرح «ب» را رو می کنند». این تحلیلگر در توضیح دیدگاه خود می گوید: «به نظر می رسد که واشنگتن تصمیم گرفته است بعد از شورش پریگوژین کِیس سوریه را فعال کند. آمریکایی ها قصد دارند تنش را در جمهوری [سوریه] تشدید کنند و نیروهای نظامی روسیه را به آنجا بکشانند. ضمنا دولت بایدن پیش از انتخابات به راه حل های ژئوپلتیکی که پیروزی به همراه می آورد، نیاز دارد. سوریه پروژه بلند مدت مسئولان آمریکا است که باراک اوباما نیز به آن مشغول بود. دموکراتها این پروژه را به ارث گذاشتند و الان دوباره به آن رجوع می کنند».

این کارشناس می افزاید: «احتمالا آمریکا تنش اوضاع در سوریه را همانند در اکراین بالا خواهد بود. مؤلفه ترکیه نیز در اینجا مهم است و روسیه باید آن  را به حساب بیاورد». اما دیدگاه دیگری نیز وجود دارد. مالک دوداکوف، آمریکاشناس، معتقد است که فشار به روسیه در سوریه اولویت واشنگتن نیست. او خاطرنشان کرد: «به طور کلی در دولت بایدن و در تیم ترامپ افراد بانفوذی هستند که مطمئن‌اند وقت آن رسیده که آمریکایی ها از سوریه خارج بشوند. بدیهی است که تا پیش از انتخابات نباید چنین انتظاری داشت، اما در سال ۲۰۲۴ به احتمال بیشتر، نیروهای آمریکایی از این منطقه به اروپای شرقی برای مقابله با روسیه یا به منطقه آسیا-اقیانوس آرام برای نزاع با چین انتقال داده خواهند شد.»

دوداکوف در پایان می گوید: «با توجه به این امر می توان نتیجه گرفت که درگیری آمریکایی ها با نظامیان روسیه در سوریه، اگر هم رخ بدهد، صرفا اتفاقی است. نباید انتظار اقدامات هدفمند تحریک آمیز از سوی آمریکا در این منطقه ژئوپلیتیکی را داشت».