خبرگزاری دفاع مقدس: تاریخ دفاع مقدس را که می خوانی، سراسر فداکاری مردان و زنانی است که از هر قشر و طبقه جامعه با هر مرام و مسلکی، تنها برای دفاع از ناموس و ایمان خود جنگیدند. در این میان اقلیتهای مذهبی نیز با حضور در جبهه های جنگ تحمیلی، برگ زرین دیگری بر دفتر درخشان دفاع این مردم افزودند و با تقدیم صدها شهید و جانباز و آزاده، دین خود را به این مرز و بوم ادا کردند.

اینک که جنگ تحمیلی پایان یافته و فضای کار وتلاش برای بازسازی و سازندگی در کشور حاکم است، اگر نگاهی به گذشته وبه هشت سال جنگ بیاندازیم واثرات آن برهه زمانی بسیار مهم تاریخی ودوران پس از جنگ تا زمان کنونی را بنگریم، بی گمان در ذهن هر ایرانی، آن روزهاو سال های طولانی بحرانی، پیوسته متصور خواهد شد، اما در آن دوره ای که گذشت مردمی آکنده ازامید به پیروزی بودند.

اکنون نیز همان مردم هستند که جدا از دین ومذهب وملیت وجنس وسن واعتقادات خود در عرصه های گوناگون سازندگی و بازسازی کشور حضور دارند.

اما آنچه مربوط به ارامنه ایرانی است چنین است...

ارامنه ایران به عنوان اقلیت مذهبی رسمی در اوضاع و احوال جنگ در کشور آماده هرگونه جانفشانی بودند ودر کنار عموم ملت ایران قرار گرفتند وبا آنها همراه شدند.

سربازان دلیر ارمنی در جبهه های جنگ به بهای فدای جان خود رشادت های شایانی کردند و کل جامعه ارامنه در عملیات پشت جبهه همگام با هم وطنان مسلمان خود وبرابر با آنان به جبهه های نبرد تا جایی که می توانستند کمک کردند.

جنگ در 22 سپتامبر 1980 (31 شهریور 1359 ) آغاز شد نیروهای متجاوز عراقی بدون اعلام قبلی به طور غافلگیرانه به ایران حمله کردند وبا اشغال هزاران کیلومتر از خاک ایران خسارات بسیار به بار آوردند وجان بسیاری از مردم را گرفتند.

مردم دیندار ودلیر ایران با استقبال از فراخوان امام خمینی (ره) رهبر انقلاب وبنیانگذار جمهوری اسلامی ایران به طور یکپارچه برای دفاع از حقوق بر حق خود وآزادی واستقلال میهن به پا خواستند.

ارامنه کشور ما نیز همانند دیگر مردم ایران با پایداری در برابر ویرانگری های دشمن که تجاوز وحشیانه ای کرده بود ایستادگی کردند وغیر از سربازانی که در جبهه های جنگ به شهادت رسیدند وده ها قربانی دیگر از ارامنه همچنین تعدادی از خانه های ارامنه وساختمان های عمومی ارامنه مانند مدرسه، کلیسا وانجمن ها در عملیات نظامی وبمباران ها خسارت وصدمه دیدند.

در این رابطه می توان از کلیساهای "مسروپ مقدس" و"هوانس کاراپت مقدس" در شهرهای اهواز وآبادان که مستقیما در منطقه جنگی قرار داشتند وکلیسای "سرکیس مقدس" تبریز و " خ استپانوس مقدس" ارومیه نام برد در پی بمباران های تهران نیز کلیسای "سرکیس مقدس" وساختمان مدارس "آراکس" و"گلبنگیان" خسارت دیدند.

جامعه ارامنه ایران وظیفه خود می دانست که در عملیات پشت جبهه نیز حضوری بیش تر داشته باشد از این رو شورای خلیفه گری ارامنه تهران به ریاست اسقف اعظم آرداک مانوکیان خلیفه ارامنه بنا به تصمیم جلسه 27 سپتامبر 1980 با انتشار بیانیه ای شدیدالحن تجاوز رژیم بعثی عراق به خاک جمهوری اسلامی ایران را به شدت محکوم کرد ودر کنار آن آمادگی کل ارامنه ایران را برای کمک به جبهه های جنگ تحمیلی اعلام کرد.

با انتشار این اطلاعیه فعالیت ها آغاز شد وشورای خلیفه گری با ارسال تلگرامی به حضورامام خمینی(ره) رهبر انقلاب اسلامی ایران، رئیس جمهور ونخست وزیر به ایشان ومردم ایران اعلام کرد که ارامنه ایران حمله رذیلانه به کشوررا محکوم می کنند ودر آن با ستایش ازمقاومت دلاورمردان ایران از اراده وروح ایثار بی پایان ایشان یاد کرد .

شورای خلیفه گری در نخستین گام خود آمادگی ارامنه ایران را برای اهدای خون به ستاد مرکزی جنگ کتبا اعلام کرد سپس یک حساب بانکی برای واریز کمک های نقدی افتتاح شد شورای خلیفه گری همزمان با آن اقدام به گرد آوری انواع کمک های جنسی ارامنه ومتمرکز کردن آن ها برای ارسال به مناطق جنگی کرد.

ستاد کمک رسانی شورای خلیفه گری ارامنه تهران برای اعلام موجودیت این ستاد وبه قصد ایجاد هماهنگی در امر شرکت در فعالیت های پشت جبهه نامه هایی به نخست وزیر ستاد جذب وهدایت کمک های مردمی به جبهه ها وبرخی از ارگان ها وادارات دولتی ارسال کرد.

غیر از کمک هایی که رسما از سوی شورای خلیفه گری جمع آوری شده واز سوی جامعه ارامنه اهدا شده بود برخی از ارامنه ایران بخصوص از طریق عضویت در اصناف و اتحادیه های مختلف وبه طرق دیگر نیز کمک های چشمگیری داشتند و در فعالیت های پشت جبهه نیز شرکت کرده اند که از میان آنان بخصوص می توان ازاهدای کمک های نقدی وغیرنقدی دانش آموزان مدارس ارامنه به جبهه ها که با اطلاع وحمایت شورای خلیفه گری واز سوی مدیر کل وزارت آموزش وپرورش مناطق مربوطه تدارک دیده شده بود نام برد.