اشارات معنیدار پوتین در دیدار با اردوغان
اردوغان در شرایطی راهی روسیه شده بود که اختلافات بین آنکارا ـ مسکو در مورد سرنوشت ادلب به اوج رسیده است و علاوه بر آن که 3 نظامی ترکیه در ادلب بر اثر حملات جان دادهاند، مواضع معارضین سوری تحت حمایت آنکارا در حومه ادلب و عفرین، بهطور گسترده توسط نیروی هوایی روسیه بمباران شده است.
یکی از مهمترین پیشبینیها در مورد محتوای گفتگوی اردوغان و پوتین، موضوعی بود که توسط احمد داود اوغلو رهبر حزب آینده و نخست وزیر اسبق ترکیه مطرح شد.
داود اوغلو دیروز اعلام کرد: «محتوای دیدار پوتین ـ اسد مهم بود. شواهد نشان میدهد که رئیس جمهور روسیه، میخواهد نظرات خود را بر اردوغان تحمیل کند. وادار کردن اردوغان به دیدار با بشار اسد و خروج نظامیان ترکیه از سوریه، از خواستههای مهم پوتین خواهد بود».
اگرچه مشخص نیست که در در دیدار اردوغان و پوتین پشت درهای بسته، چنین چیزی مطرح شده است یا نه، اما واقعیت این است که رئیس جمهور روسیه، پس از دیدار با همتای سوری خود بشار اسد، بهطور ضمنی، حضور نظامیان ترکیه در سوریه را بهعنوان یکی از منابع تنش و بحران در این کشور، قلمداد کرد.
ژنرال خلوصی آکار وزیر دفاع ترکیه نیز تنها یک روز پیش از دیدار اردوغان و پوتین، از تداوم عملیات هوایی روسیه در ادلب و عفرین و حملات آنان به معارضین سوری اظهار نگرانی کرده و گفته بود که این اقدام روسیه در چهارچوب توافق سال 2018 نیست و به همکاریهای نظامی طرفین، لطمه میزند.
در زمان کوتاهی از دیدار اردوغان و پوتین، به خبرنگاران اجازه حضور داده شد. در این بخش، رؤسای جمهوری ترکیه و روسیه، درباره اهداف دیدار خود، نکات کوتاهی بیان کردند. یکی از مهمترین اظهارات رئیس جمهور روسیه در مورد دیدار با اردوغان این بود: «جلسات ما همیشه بدون مشکل پیش نمیرود اما نهادهای مربوطه میتوانند راهی برای سازش پیدا کنند».
پوتین در مورد روابط ترکیه و روسیه در حوزههای مرتبط با سوریه، آفریقا و قفقاز گفت: «همکاری ما با ترکیه در سطح بینالمللی بسیار موفق بوده است، منظور من، سوریه و تماسهایی است که برای هماهنگی مواضع خود در مورد لیبی ایجاد کردهایم، همچنین باید بگویم همکاری ما در قرهباغ، عنصری مهم در دستیابی به آتشبس و دستیابی به صلح پایدار و قوی در آینده است. مرکز مشترک ترکیه و روسیه که در مرز ارمنستان و آذربایجان واقع شده است، فعالیتهای خود را بهطور فعال ادامه میدهد، این همکاری تضمین جدی برای تداوم ثبات و هماهنگی مواضع طرفین در مورد گامهایی است که باید در جهت تثبیت صلح برداشته شود.