« ای هم نژادان عزیزما در ایران!  اگر خبر ندارید و جمهوری آذربایجان را نمی شناسید، از من بپرسید. من خودم آذربایجانی هستم و از دست رژیم دیکتاتوری آذربایجان فرار کرده ام و شش سال است که در فرانسه زندگی می کنم.  به علت انتقادم از علی اف و افشای موارد فساد مالی ، سه بار مورد سوء قصد عوامل علی اف قرار گرفته ام. اگر مطلع نیستید، بدانید که اینگونه است. جمهوری آذربایجان 10 میلیون نفر جمعیت دارد. از این ده میلیون نفر، پنج میلیون نفر در کشورهای خارجی زندگی می کنند. حدود دو تا سه میلیون نفر در روسیه زندگی می کنند. تا حدود دو میلیون نفر در اروپا  و حدود دویست – سیصد هزار نفر در آمریکا و سایر کشورهای دنیا پراکنده شده اند. پنج میلیون نفری هم که در داخل جمهوری آذربایجان زندگی می کنند، در واقع زندگی نمی کنند، بلکه خود را بر روی زمین می کشند!  در حدود چهار میلیون و نیم از این تعداد در گرسنگی به سر می برند.  از این میان، پانصد هزار نفر آذربایجانی وجود دارند  که در حاکمیت حضور دارند – البته اگر بتوان آنها را آذربایجانی دانست- و این ها هم طایفه های حاکم هستند؛ طایفه پاشایف ها که طایفه زن الهام علی اف است، طایفه خود الهام علی اف؛ طایفه نخجوانی ها، طایفه علی نقی اف (رییس سازمان امنیت) ، طایفه ولایت عیوض اف ها، رونق عبدالله اف ها، آنار علیزاده ها، عدنان احمدزاده ها و… تمامی درآمدهای این کشور را این خانواده ها تصاحب می کنند.

برخلاف ایران، در جمهوری آذربایجان حق اولاد داده نمی شود، مدارس رایگان نیست، بیمه درمانی وجود ندارد.  اما، حداقل در ایران، حق اولاد برای کودکانی که متولد می شوند، پرداخت می شود، اگر به زمین بخورید، دولت دست‌تان را می گیرد و بلندتان می کند و نگاه نمی کند که شما آذربایجانی هستید یا فارس یا چه هستید!، به عنوان شهروند خود از شما حمایت می کند، به علت اینکه در ایران متولد شده اید. اما، در آذربایجان چنین چیزی نیست. در آذربایجان قبل از تولد کودک، رشوه اش را می گیرند و هنوز کودک در بطن مادر است که می گویند باید پولش را بپردازید، وگرنه نمی توانید متولدش کنید. این را هم بدانید که همان چهار و نیم میلیون نفری که در داخل آذربایجان باقی مانده اند، وقتی که مریض می شوند برای معالجه به ایران می روند».