به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از لایوساینس، باستان‌شناسان در سال ۲۰۰۸ در حفاری یک گودال قرون وسطایی در ماینتس (یکی از شهرهای تاریخی آلمان) به آویزی دست یافتند که به اندازه کف دست است و ناگفته‌های فراوانی در دل خود داشت. این آویز در لایه‌ای کشف شد که مربوط به قرن چهاردهم است و در ساختمانی خاص بدست آمده اما به تازگی مورد پرتونگاری‌های جدید قرار گرفته است. 

سبک هنری متمایز این آویز نشان می‌دهد که قدمت آن به قرن دوازدهم می‌رسد و زمانی که دور انداخته شده، در زمره وسایل قدیمی قرار می‌گرفت. سبک ساخت نیز نشان می‌دهد که احتمالاً در کارگاهی در نزدیکی شهر هانوفر، در حدود ۱۷۵ مایلی (۲۸۵ کیلومتری) شمال ماینتس ساخته شده است. 

با توجه به آنکه این آویز مسی شکل که با ورق طلا و تصاویر مینای عیسی مسیح، مریم و قدیسین قرون وسطی پوشیده شده است، بیش از ۶۰۰ سال در شرایط نامناسب در گودالی قرون وسطایی که احتمال می‌دهند بخشی از زیارتگاهی باشد که استخوان‌های قدیسین را در آن نگهداری می‌کردند، باقی مانده بود، دچار خردگی شدید شده است چنانکه سمت چپ آویز که یک صلیب چهارپر است، خورده شده و پژوهشگران بیشترین اطلاعات خود را از تصویربرداری با اشعه ایکس از بخش سمت راست این آویز بدست آورده‌اند. با این وجود، اشعه ایکس توسط فلز آویز جذب شد ولی نتوانست مواد آلی داخل آن را نشان دهد. اما توموگرافی نوترونی نشانه‌هایی از وجود قطعات استخوان را در این آویز نشان داد. 

پژوهشگران بعد از صرف حدود ۵۰۰ ساعت برای زدودن خوردگی‌ها و لایه‌هایی که بر روی این آویز تشکیل شده بود، متوجه شدند، آویزی که در ظاهر توخالی به نظر می‌رسید، دارای حفره‌ای در داخل است. وقتی محققان حفره آویز را با تصویربرداری نوترونی بررسی کردند، به وضوح متوجه شدند که حاوی پنج کیسه کوچک - احتمالاً از کتان یا ابریشم - است که قطعات استخوان را در خود جای داده است. این کشف نشان می‌دهد که این آویز برای نگهداری اشیاء مقدس استفاده می‌شد و قرار بود از کسانی که آن را می‌پوشیدند محافظت کند. 

مرحله بعدی استفاده از تصویربرداری نوترونی برای جستجوی کاغذی از جنس پوست یا نوار کاغذی در داخل آویز است که می‌تواند نام یا تقدس استخوان‌هایی که در آن گذاشته شده است را آشکار کند.