به گزارش ایسنا، نمایشگاه بین‌المللی گردشگری و صنایع‌دستی از ۱۸ تا ۲۱ بهمن ماه در محل نمایشگاه بین‌المللی تهران برپا شده است، از هر ورودی که وارد نمایشگاه بین‌المللی تهران شوید، ون‌هایی هستند که شما را تا بخش‌های اصلی همراهی می‌کنند.  

اوایل صبح تعداد بازدیدکنندگان از این نمایشگاه اندک است و هر چه به ظهر نزدیک می‌شویم، بازدیدکنندگان بیشتری در نمایشگاه حاضر می‌شوند، اما بازدیدکنندگان از این نمایشگاه در بخش‌های مختلف صرفا تماشاگرانی هستند که به دلیل قیمت‌های بسته‌های سفر و صنایع‌دستی نمی‌توانند تصمیم قاطع و آنی برای خرید این خدمات بگیرند و این در حالی است متولیان گردشگری و صنایع‌دستی معتقدند این نمایشگاه با وجود زمان اندکی که پابرجاست، می‌تواند فرصت خوبی برای معرفی جاذبه‌ها و خدماتشان باشد.

با این حال، برخی کارشناسان حاضر در این نمایشگاه برگزاری چنین رویدادی را بدون دستاورد و از سر اجبار برای استان‌ها می‌دانند و معتقدند در وضع موجود با هزینه‌ای کمتر، می‌توان نمایشگاه مجازی برگزار کرد و همه استان‌های کشور و جهان از خدمات و شرایط سفر در ایران و محصولات صنایع‌دستی آگاه شوند و از این خدمات بهره‌مند شوند.

غرفه‌داران در نمایشگاه صنایع دستی نیز از شرایط فروش چندان راضی نیستند و فقط به معرفی محصولاتشان به مشتری‌ها و ارائه بروشور و یا اطلاعات بسنده می‌کنند. سالن‌های گردشگری نیز هنوز به گرمی و شلوغی سال‌های گذشته نشده‌اند و در دو روز گذشته بیش از آن‌که شاهد بازدیدکنندگان عمومی و مردم باشند، محلی برای رایزنی و فرصتی برای دیدار اهالی گردشگری بوده‌اند.

در حالی‌که شمار زیادی از بازدیدکنندگان این نمایشگاه، تهرانی‌ها هستند، یکی از غرفه‌داران صنایع‌دستی که بار  اول است در این نمایشگاه شرکت می‌کند، می‌گوید  تصور دیگری از نمایشگاه داشته و فکر می‌کرده بخشی قابل توجهی از گردشگران خارجی هم در این نمایشگاه حضور دارند.

مردمی هم که برای بازدید از نمایشگاه آمده‌اند، دلیل تماشاچی بودن خود را به قیمت زیاد محصولات صنایع‌دستی و تورهای مسافرتی ربط می‌دهند. برخی هم می‌گویند صرفا برای بازدید آمده‌اند و از ابتدا قصد خرید نداشته‌اند. این در حالی است که تعداد بازدیدکنندگان دوربین به دست برای عکاسی از لباس‌محلی‌ها و چیدمان سنتی، نوازندگان محلی در برخی غرفه‌ها قابل توجه است.

برخی غرفه‌های خالی از بازدیدکننده‌ است و برخی غرفه‌ها مملو از جمعیت که آن هم به لطف خوراکی و یا لباس‌های سنتی این غرفه‌هاست. بازار خوراکی‌های محلی و سنتی شاید داغ‌ترین بخش نمایشگاه مثل هر سال باشد؛ مردم تمایل بیشتری برای خرید سوغاتی نشان می‌دهد، جمع زیادی هم در نقش چشنده خوراک ظاهر شده‌اند.

یکی از بخش‌های حاشیه‌ساز این نمایشگاه به سالن‌های صنایع‌دستی مربوط می‌شود؛ سالن‌های ۷، ۸، ۹ و ۲۷ نمایشگاه بین‌المللی تهران به صنایع دستی اختصاص داده شده و این در حالی است که سالن ۸ به دلیل تهویه نامناسب و گرمای شدید، بسیاری از بازدیدکنندگان و حتی غرفه‌داران را کلافه کرده و روی مدت زمان بازدید و توقف بازدیدکنندگان تاثیر گذاشته است، عده‌ای فقط به دیدن چند غرفه ابتدایی اکتفا می‌کنند و سریع از بخش صنایع‌دستی خارج می‌شوند وغرفه‌داران هم از این شرایط دل خوشی ندارند.

بسیاری از فعالان گردشگری و صنایع دستی که در ماه‌های گذشته و حتی از زمان همه‌گیری کرونا شرایط سختی را پشت‌سر گذاشته‌اند و با محدودیت‌های اینترنت، ‌ فروش مجازی خود را از دست داده‌اند، بر این تصور بوده‌اند با حضور در نمایشگاه گردشگری و صنایع دستی تهران می‌توانند گوشه‌ای از زیان و خسارات خود را جبران کنند، اما دو روز نخست برپایی این نمایشگاه، ‌ چندان رضایت‌بخش نبوده و از استقبال کم و فروش اندک محصولات و خدمات ناراضی هستند.

نظر متخصصان و برخی فعالان گردشگری نیز بر این است که این نمایشگاه و برخی استان‌ها در سال‌های گذشته حضور قوی‌تری را به نمایش گذاشته بودند و امسال حضور ضعیف‌تر و کم‌فروغ‌تری را تجربه می‌کنند، هرچند امسال فضایی که به برخی استان‌ها داده شده، گسترده‌تر از هر سال است و شهرداری‌ها نیز حضور پررنگ‌تری به نسبت سال‌های گذشته دارند، با این حال خلوتی فضای برخی غرفه‌ها مشهود است.

هرچند تشخیص و نظر متولیان گردشگری و صنایع دستی بر این عقیده بوده‌اند که برگزاری این نمایشگاه و استمرار آن اثرگذار خواهد بود، ‌ اما برخی غرفه‌داران و شرکت‌کنندگان این پرسش را مطرح می‌کنند که در شرایط اجتماعی و اقتصادی موجود، آیا برگزاری چنین نمایشگاه هزینه‌بری، دستاوردی برای گردشگری و صنایع دستی خواهد داشت؟