سِدراک آبدالیان در 1894م در روستای گامیس، در استان سیواس  آناتولی در ارمنستان ‏بزرگ ‏زاده شد‏. سال 1894م، آغاز نژادکشی ارمن ها در سرزمین مادری خود به دست سلطان جلاد ترک، ‏عبدالحمید دوم، بود (نژادکشی حمیدیه، 1894 ـ 1896م). در این هنگام تیره و تار در تاریخ انسانیت، میان هشتاد هزار تا سیصد هزار ارمنی در خانه و سرزمین اجدادی خود، به گناه ارمنی و مسیحی بودن، به دست ‏دژخیمان ترک کشته شدند. در این کشتار گروهی، بیش از پنجاه هزار کودک یتیم به جای ماند وخانه ها و ‏دارایی های ارمن ها ربوده شد. شوربختانه، هیچ کشوری به این نژادکشی  ها واخواستی ننمود. همگان ‏چشم و گوش و لب فرو بستند تا بستر برای نژادکشی گسترده  تر سال  های 1915ـ 1923م آماده  تر شود.‏

سِدراک نوجوان دورۀ دبستان و دبیرستان را در اسکی شهر در آناتولی گذراند و در آغاز کشتار 1/5 میلیون ارمنی در1915م، 21 سال داشت. وی پس از پایان دوران دبیرستان به آموزشگاه دولتی ویژه ای ‏در پاریس رفت. پس از آن، نیز در دانشگاه سوربن در رشتۀ زمین شناسی و کان شناسی به آموزش پرداخت. در این هنگام در ترکیه، یونان و فرانسه به ‏بررسی های زمین شناسی و کان شناسی پرداخت. [11] سِدراک آبدالیان در 31 سالگی (1925م)، دکترای خود را از دانشگاه سوربن دریافت کرد. دولت فرانسه به پاس پژوهش های دکتر آبدالیان نشان دانشی نخل آکادمیک[12] ‏را به وی داد‏.از چگونگی گریز آبدالیان و خانوادۀ وی از دست جلادان ترک و دوران زندگی و آموزش او در فرانسه داده  ای در دست نداریم. [14]

دکتر آبدالیان، پس از فرهیخته شدن از دانشگاه سوربن، فرانسه را ترک گفت. به علت کشتار 5/1 میلیون ارمنی در سال  های 1915 ـ 1923م، که در آن 75 درصد ارمن  های ترکیه به خاک و خون کشیده ‏شدن و تنها گروه کوچکی توانستند از زیر تیغ جلادان بگریزند و آوارۀ کشورهای دیگر شوند، آبدالیان نتوانست به سرزمین مادری و خانۀ خود بازگردد. بدینسان، در دوران فرمانروایی خونین و دهشتناک ژوزف استالین خودکامه رهسپار ارمنستان در بند اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی شد. او چند ‏سالی را در دانشگاه ایروان با رتبۀ استادی به آموزش و پرورش جوانان پرداخت‏.

آبدالیان در دانشگاه دولتی ایروان استاد زمین شناسی و کان شناسی شد . در دورۀ ‏کوتاه زندگی در ارمنستان شوروی (1925/ 1926 ـ 1930/1931م)، با سیران تیگرانیان ازدواج کرد. سیـران مدیـر موزۀ زمین شناسی دانشـگاه ایروان بـود و به بررسـی تاریخ زمیـن  شناسی می  پرداخـت‏.  ‏آبدالیان در این سـال ها جـای جـای ارمنستان را بررسی نمود و دربارۀ آنها گـزارش  ها و کتاب هایی ارزشمند نوشـت‏. پس از چـندی سیران و سِدراک، که نتوانستنـد به زندگی با هم ادامه دهند، از یکدیگر جدا شدند‏.  ‏

 

 

از کارهـای ارزشمـند و پیشـرو پروفـسور آبدالیـان در ارمنستان شوروی بررسی ژرف زمین  لرزۀ 22 اکتبر 1926م با بزرگای 8/5 در لنیناگان (گومری)، در شمال باختری ارمنستان، بود(شوربختانه، این پهنه به هنگام ‏زمین  لرزۀ 7 دسامبر 1988م سپیداک نیز به ویرانی کشیده شد). این گزارش هنوز یکی از بهترین نوشته ها در‏بارۀ زمین لرزۀ 1926م است. در این گزارش آبدالیان به بررسی: 1. گسیختگی پوستۀ زمین (گسلش)،  پهنه های هم لرز. فرونشست شیراک و 4. چرخش 43 درجه ای راستگرد (همسوی چرخش شاهنگ ‏گاه  شمار) ستون های سنگی یادبود پرداخته است . این از نخستین گزارش های چرخش ستون های ‏سنگی هنگام زمین لرزه است.‏

گزارش دیگر پروفسور آبدالیان در ارمنستان شوروی با نام « زمین لرزه های بزرگ ارمنستان» در ‏‏1927م در لنینگراد به چاپ رسید.‏ 

از دیگر پژوهش های پیشرو آبدالیان، پیش از کوچ به ایران، بررسی زمین  لرزۀ 27 آوریل 1931م زانگه زور  در جنوب خاوری ارمنستان (شمال مرز رودخانۀ ارس)، با بزرگای 3/6 بود ‏که در آن از سه پهنه با شدت بالای زمین  لرزه ای یاد کرده است (نگارۀ 4).‏

از ویژگی های آبدالیان مهر بسیار وی به بررسی زیستگاه، زمین شناسی، لرزه شناسی، ‏آب شناسی،کان شناسی، کان یابی و سنگ شناسی جای جای ارمنستان و ایران، پژوهش و گردآوری داده ها و ‏نگارش گزارش و کتاب  های دانشی دربارۀ یافته های نوین خود بود. بیشتر نوشته های وی به زبان فرانسه بود ‏و در پاریس چاپ شده است.

او هنگام زندگی و کار در ارمنستان شوروی گزارش ها و کتاب هایی ‏دربارۀ زمین  لرزۀ 1927م لنیناگان (گومری) (چاپ 1927)، زمین  لرزۀ 1931م زانگه زور (چاپ ‏‏1935)، زمین  لرزه های ارمنستان، دریاچه و پهنۀ وان (چاپ 1935) و آتشفشان شناسی و آب شناسی منتشر ساخت.‏ پروفسور آبدالیان پیش از کوچ به ایران چندی نیز به آموزش و پرورش در شهر سن پیترزبرگ پرداخت. ایشان پس از کوچ به ایران دگر به ارمنستان شوروی باز نگشت. 

 

در 55 سالی که از درگذشت پروفسور آبدالیان در تهران می  گذرد تنها در چهار نوشته از سه ‏پژوهشگر در ایران، انگلستان و امریکا به کوتاهی از پژوهش  های ایشان ستایش شده است. با ‏وجود کارهای ارزشمند پژوهشی و آموزشی ایشان در ایران، به ویژه، در سمت استادی در مؤسسۀ ژئوفیزیک دانشگاه ‏تهران، شوربختانه هیچ  گونه نام و نشانی از وی در بخش مفاخر و اساتید بازنشسته در تارنمای مؤسسۀ ‏ژئوفیزیک دانشگاه تهران دیده نمی  شود.‏