به گزارش ایسنا، چهل‌وپنجمین اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو در شهر ریاض عربستان درحالی برگزار شده که ۵۰ پرونده میراث تاریخی و طبیعی درحال بررسی است و ایران که با سه پرونده در آن حضور دارد، موفق شد ۵۴ کاروانسرای تاریخی با قدمت از ساسانی تا قاجار را در قالب یک پرونده به فهرست میراث جهانی یونسکو اضافه کند و پرونده نفس‌گیر و پربحث منظر فرهنگی ماسوله برای اصلاح ایرادها و بازبینی به تعویق افتاد.

به جز کاروانسراها، ایران دو پرونده «الحاق جنگل‌های دیزمار به جنگل‌های هیرکانی» و «منظر فرهنگی ماسوله» را در اجلاس ریاض یونسکو ارائه کرده بود که به پیشنهاد یونسکو قرار شد جنگل دیزمار در قالب پرونده ارسباران به یونسکو ارائه شود و پرونده پرچالش «منظر فرهنگی ماسوله» نیز با ایرادهای زیاد نماینده ایکوموس مواجه و گفته شد مدارک و مستندات کافی روی پرونده وجود ندارد و در نتیجه نظر ایکوموس بر این بود که این پرونده در کمیته میراث جهانی یونسکو پذیرفته نشود و درخواست دیفر (رفع ایرادهای پرونده و بررسی در اجلاس‌های سال‌های بعد)‌ و ریفر (رفع ایراد جزئی و بررسی بدون نوبت) کرد و در پاسخ به دفاعیات گفت که فرصتی برای بازبینی پرونده نیست.

توضیح کارشناسان میراث فرهنگی حاضر در اجلاس یونسکو به ایسنا این است که «پرونده منظر فرهنگی ماسوله» از «عدم ثبت» به «دیفر» تبدیل شد؛ یعنی ایران می‌تواند دوباره پرونده را برای ثبت جهانی ارسال کند.

به گفته این کارشناسان، «موضوع حفظ سهمیه ایران درباره ارسال دوباره پرونده منظر فرهنگی ماسوله بدون در نظرگیری محدودیت‌های سهمیه‌ای یونسکو، در جلسه‌ای دیگر با حضور ایران و هیأتی منتخب از کمیته میراث جهانی تصمیم‌گیری می‌شود.»

منظر فرهنگی ماسوله از سال ٢٠٠٧ میلادی در «فهرست در انتظار» میراث جهانی یونسکو قرار داشت و به زعم وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، به لحاظ حفاظتی و مدیریتی از شرایط قابل قبولی برای نامزدی ثبت در فهرست میراث جهانی برخوردار بود، از همین رو پرونده پیشنهادی «منظر فرهنگی ماسوله» بنا بر نظر مشورتی و مصوبه شورای ملی ثبت آثار در سال ۱۴۰۰ به دبیرخانه مرکز میراث جهانی یونسکو فرستاده شد تا در اجلاس ۲۰۲۳ بررسی شود.

ارزیابی میدانی پرونده ماسوله از سوی شورای جهانی بافت‌ها و بناهای تاریخی (ایکوموس) در تابستان ۱۴۰۱ توسط کارشناس اعزامی یونسکو انجام شد. گزارش ارزیاب یونسکو نیز حائز جنبه‌های مثبت بود. نعیمه بن‌کاری، ارزیاب یونسکو که در مهرماه ۱۴۰۱ به ایران آمده بود، پس از بررسی ماسوله، ‌ گفته بود: «ماسوله ارزش‌های زیاد و خوبی از نظر معماری و در کنار آن وجه انسانی دارد که قابل توجه است.» او همچنین اظهار کرده بود: «قبل از این‌که ایکوموس پرونده ماسوله را به من بدهد، هیچ شناختی درباره آن نداشتم و با مطالعه این پرونده به آن علاقه‌مند شدم و با آمدنم به ایران و دیدن این شهر از نزدیک متوجه شدم که فقط جلد کتاب را خوانده‌ام و صفحات جدیدی از ماسوله را کشف کردم و در ذهنم ثبت شد.»

با این وجود، در شهریورماه ۱۴۰۲، چند هفته پیش از آغاز چهل‌و پنجمین کمیته میراث جهانی یونسکو در ریاض عربستان، گزارشی منسوب به شورای جهانی بافت‌ها و بناهای تاریخی (ایکوموس)، بازوی مشورتی یونسکو در پرونده‌های ثبت جهانی میراث فرهنگی منتشر شد که نوشته بود: «ماسوله ظرفیت ثبت جهانی دارد، اما پرونده تدوین‌شده آن که سال ۲۰۲۱ به  یونسکو تحویل داده شد، حاوی ایرادات اساسی است و به همین دلیل ایکوموس درخواست رد پرونده ثبت جهانی ماسوله را دارد.»

اما پاسخ مدیرکل پیشین ثبت آثار و حفظ و احیاء میراث معنوی و طبیعی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی که در تهیه پرونده منظر فرهنگی ماسوله نیز نقش داشته و هم‌اینک در اجلاس یونسکو حضور دارد، به نظر یونسکو این بود که «شائبه‌های مطرح‌شده درباره نظر ایکوموس راجع به پرونده ماسوله، به ابهاماتی برمی‌گردد که ایکوموس علی‌الظاهر به‌دلیل نبود امکان ارتباط کامل با کارشناسان تهیه‌کنندۀ پرونده، وارد کرده است. بدیهی است این موضوع نگرانی‌هایی را برای طرح موضوع ثبت جهانی ماسوله در کمیته میراث جهانی فراهم می‌کرد، از این رو در ماه گذشته، هیأتی از کارشناسان متخصص در حوزه ثبت جهانی از سوی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به یونسکو اعزام شدند و رایزنی‌های لازم در راستای بازتبیین ارزش‌های منظر فرهنگی ماسوله و رفع ابهامات مطرح‌شده با اعضای کمیته میراث جهانی به انجام رسید.»