دیپلماسی ایرانی: چین نشست سران سه جانبه اخیر میان آمریکا، ژاپن و کره جنوبی را گامی در راستای تشکیل یک ناتوی کوچک با هدف محاصره این کشور دانست و این تلاش سه جانبه که این کشور را هدف قرار داده است، محکوم کرد. این مسئله علی رغم عدم وجود هر گونه توافقنامه دفاع جمعی مشترک میان این کشورهاست؛ اما بخشی از نگرانی‌های چین این مسئله است که این توافق از یک سو عبور توکیو و سئول از بسیاری از موانع تاریخی برای گسترش روابط سیاسی میان خود است و از سوی دیگر این توافق سه جانبه گامی جدید در ائتلاف‌های آسیایی واشنگتن است که در دو سال گذشته آنها را امضا کرده است.

در دو سال اخیر جو بایدن، رئیس جمهوری ایالات متحده امریکا سیاست متفاوتی نسبت به دونالد ترامپ، رئیس جمهوری سابق این کشور (آمریکا در درجه نخست) اتخاذ کرد. به این ترتیب که اعتماد میان متحدان در ناتو را احیا کرد بعد از این‌که روابط آمریکا و اروپا با تنش‌های زیادی در دوره ترامپ روبه رو شده بود. سپس شراکت با کشورهای پیرامون چین را دوباره پایه ریزی کرد با این فلسفه سیاسی جدید که این بار بر تعمیق شراکت‌ها (تا سطح زیرساختی) نه فقط در زمینه سیاسی مستقیم مبتنی است و این همان چیزی است توافق‌های سه جانبه اخیر میان واشنگتن، توکیو و سئول بر آن تمرکز دارد. یکی از جوانب عملی این رویکرد پایه گذاری روابط در سطح راهبردی است که به شرکای واشنگتن این اطمینان را درخصوص مستحکم بودن ائتلاف اعطا می‌کند.

در راستای محاصره چین از سوی آمریکا از طریق تعدادی از ائتلاف‌ها به خصوص توافق سه جانبه اخیر، واشنگتن روی اعطای اهمیت به درس‌های جنگ روسیه – اوکراین کار می‌کند. به این ترتیب که واقعیت‌های میدانی، محدود بودن دستاورد نظامی روسیه در مقایسه با اهداف این کشور از جنگ، فرسایش درآمدهای مسکو و تاخیر در روند رشد اقتصاد داخلی این کشور را نشان می‌دهد. واشنگتن می‌خواهد پکن را به سمت درک نتایج درس اوکراین و حساب نکردن روی هر گونه ماجراجویی نظامی در پیرامون خود و مشخصا در تایوان سوق دهد.

افزایش محاصره چین از سوی واشنگتن و همسایگان پکن، گزینه‌های چین را محدود می‌کند؛ چرا که هیچ ابتکارعمل سیاسی در افق در راستای آرام کردن این فضای متشنج وجود ندارد. چنین ابتکارعمل‌هایی نیازمند امتیازدهی‌های بزرگ از سوی پکن است؛ امتیازدهی‌هایی که به هسته پروژه اقتصادی این کشور در سطح جهان لطمه می‌زند.