کتاب نسل کشی ارمنیان؛ واکاوی دیدگاه کشورهای عربی به زودی منتشر خواهد شد ...

 نویسنده: دکتر نعیم یافی

 برگردان: یوسف متقیان نیا

 

این دو ملت (ارمنیان و عرب) آموخته¬ها و آزمون های همساني را زیسته اند، زیرا هر دو در معرض دشمنی مشترک قرار گرفته، دشمنی که به سرزمینشان تاخته، آن را اشغال نموده و دسته های گوناگون ستم، چیرگی و سرکوب را به آنان چشانده است.

همچنین هویت ملی ارمنیان و عرب در درازنای تاریخ ریشه دوانده و پایدار گشته است، لیک دشمن بر آن است که در چشم به زدنی آن را پاره پاره، پراکنده و از میان برد. دشمن در پی آن بود که این دو ملت، میراث خویش را از یاد برده، از زبان خویش بگذشته و نام ونشان خود را نادیده گمارد و هر گاه خواستار دادگری و پیرایش رفتار دشمن گشته با بدترین سختگیری ها، هراس و شکنجه رو در رو شده و با آهن، آتش، کشتار، گرسنگی و تبعید پاسخ شان را داده اند.

هر دو جامعه در ساختار پیوسته و بالندۀ خویش نشانه ها، عقاید، آرمان ها و آرزوهایی دارند و از نظر شهروندی نیز این حق را خواستارند که زندگی آزادانه و با کرامتی را در سرزمین پاک خویش داشته باشد. ولی آنگاه که زبان گشوده و خواستار آزادی و حقوق شهروندی خویش شده و فرزندان آنان بانگ سر داده که رعیت و پناهنده نیستند بلکه شهروندان و بومیان این کشورند، بساط اعدام، نسل کشی، چوبه های دار و خون همچون سیل بر زمین جاری شده، چنگ نژادپرستانه خویش را بر چهرۀ شهروندان، درخواست و شعار های ایشان می کشیدند.

این واژگان که پیشکش خواننده عربی و ارمنی می نمایم، تلاشی ناچیز است که مسألۀ عرب و ارامنه همان مسألۀ یکسان وهمگون همانند اندیشه ها در جان دیگران نیز زنده و جاودان باشد. ملت ارمنی از جمله سرسخت ترین مردم هستند که از تسلیم شدن برابر ناملایمات سرباز می زنند. تاریخ دیرینه آنها گواه این واقعیت است که هر چه اقیانوس ناملایمات بیشتر متلاطم می شود و آنها را به ژرفای گرفتاری بیندازد دوباره قد علم می کنند و به دهش خود ادامه می دهند، اگر فاشیسم عبدالحمید روستاهایش را سوزانده بود و نژادپرستی طلعت پاشا که افتخارش این بود که توانست ظرف سه ماه تعداد ارمنیانی را بکشد که عبدالحمید در طول سی سال نتوانست از میان ببرد. ارامنه ای که در ارمنستان مانده اند یا کسانی که پراکنده گشتند نام هایی را پیشکش تمدن کنونی کرده اند که همه ملت ها چنین شخصیت هایی دارند.  ارمنیان پراکنده به خاطر وفاداری به کشورهایی که در آن زندگی می کنند و به خاطر مبارزه مداوم برای آرمان خود که جهان هنوز راه حلی برای آن پیدا نکرده است، شناخته شده هستند. آنها به خوبی می دانند که تا چه اندازه امید¬شان به رهایی، برای دستیابی به ملت یکپارچه، با امید دیگر ملت های مشابه، پیوند خورده است. 

ملت عرب از ملت های پیشگامی است که یک قرن و نیم از انقلاب آن می گذرد در حالی که دشمنان امپریالیست و صهیونیستی، در تلاش برای ایجاد موانع بر سر راه پیشرفت و اسیر کردن آنان در گرداب سیاست شان چشم روی چشم نمی گذارند. زیرا کسانی که قربانی نژادپرستی ترک¬ها شدند، فرزندانی ندارند که تسلیم سرنوشت شوند و در تاریکی ناامیدی فرو روند. برعکس، این نوادگان ماهیت قضیه ای که ملت ارمنی با یک و نیم میلیون شهید خود را فدای آن ساخت، در یافتند. شهیدانی که سختی، آوارگی و درد را به خاطر ارمنی بودن به جان خریدند و عثمانی ها را در نابودی هویت خویش درمانده ساختند. این کار آنها نمود ضرب المثل قدیمی ارمنی است که می گوید: مرگ ندانسته مرگ است، اما مرگ باورمند جاودانگی است. این همان معنای والای فداکاری برای هدف عادلانه است. ارمنی‌ها این چنین با سختی ها بازنمایی شده اند، همانطور که ملت عرب و ارمنی پیش از این ثابت کردند که فاشیسم ترک و صهیونیسم ممکن است افرادی ارمنی‌ یا عرب‌ را بکشند، اما نمی‌توانند ملت ارمنی یا ملت عرب را نابود سازد. آینده از آن کسانی است که آرمانی را پذیرفته و پایبند آن باشند.