خبرگزاری کتاب ایران)ایبنا)- نویسنده: ربه‌کا فاستر/ مترجم: الهه پورعلی: ماده تاریک، سیاه‌چاله‌ها، انرژی تاریک: با این همه اصطلاحات سایه‌افکن در بازی، جای تعجب نیست که افراد عادی کیهان‌شناسی را ترسناک می‌بینند، به همین خاطر «چه چیزی جهان را می‌خورد؟» اسرار فیزیک کوانتومی را به روشی غیرتهدیدآمیز روشن می‌کند.
 
همه در مورد منشاء کنج‌کاو هستند، و یک نقشه گرمایی در سال 1990 که درخشش پس از انفجار بزرگ را نشان می‌داد، تنها سوالات بیش‌تری را دامن زد. اما پل دیویس استدلال می‌کند که جهان ساده است و مطابق با قوانین جهانی فیزیک عمل می‌کند. او خاطرنشان می‌کند که در سه دهه پس از آن که آن تصویر، تخیل جمعی را تسخیر کرد، «این زمینه از یک آب‌باریکه فکری به یک علم دقیق تبدیل شده است.»

با عناوین فصل‌هایی که به شکل سؤالاتی مانند «سرعت فضا چه‌قدر است؟» و «چند جهان وجود دارد؟»، این کتاب دعوت‌هایی برای یادگیری دارد. سبک آن غیررسمی و محاوره‌ای است، مانند زمانی که دیویس می‌گوید: «حالا این چیزی است که سرتان را به چرخش درمی‌آورد». در تشبیه مفیدی از انبساط جهان، او تصویری ارائه می‌دهد: دانش‌آموزان دست به دست هم می‌دهند تا دایره‌ای را تشکیل دهند و معلم‌شان در وسط ایستاده است. وقتی معلم به همه آن‌ها می‌گوید که پنج قدم به عقب برگردند، دایره بزرگ می‌شود تا فضای بیش‌تری بین دانش‌آموزان ایجاد شود و فاصله بیش‌تری با معلم ایجاد شود. اگرچه احتیاط فراوانی لازم است، اما چنین استعاره‌هایی سودمند می‌افتند.
 
جعبه‌های داخلی دیویس به جزییات بیش‌تری در مورد معادلات، نظریه‌ها و مفاهیم خاص می‌پردازند که با اشکال سیاه و سفید نیز نشان داده شده‌اند. شخصیت‌های محوری تاریخ کیهان‌شناسی به میان صفحات پرتاب می‌شوند، و تکه‌های غیرمنتظره‌ای از دانش پدید می‌آیند، مانند این که: نور ترکیبی ستارگان برابر با کم‌تر از ده میلیاردم درخشندگی خورشید است. و این که طبق نظریه نسبیت اصولاً سفر در زمان امکان‌پذیر است.
 
دیویس دانش‌مند برجسته‌ای نیست – اما او یک مسافر کنج‌کاو است و «چه چیزی جهان را می‌خورد؟» به قول خودش به عنوان یک «داستان کارآگاهی علمی» جذاب عمل می‌کند.

ibna.ir