«ولادیمیر پوتین» بلافاصله پس از اعلام این عملیات نظامی، خواستار «توقف نظامی‌سازی» اوکراین شد و از نظامیان اوکراینی خواست سلاح های خود را زمین بگذارند.

پوتین در راستای توجیه قانونی بودن عملیات نظامی روسیه گفت: طبق ماده 51  فصل 7 منشور سازمان ملل متحد، با تایید شورای فدراسیون و در اجرای معاهدات دوستی و کمک متقابل به دونتسک و لوگانسک، تصمیم به انجام یک عملیات نظامی ویژه گرفته‌ ام. وی افزود: مسئولیت هر خونریزی احتمالی کاملاً بر عهده رژیم حاکم بر اوکراین خواهد بود.

همان گونه که انتظار می رفت پس از به رسمیت شناختن دونتسک و لوهانسک در روز دوشنبه از سوی روسیه و درخواست کمک روسای این مناطق از پوتین، روسیه سرانجام عملیات نظامی گسترده ای را از روز پنج شنبه 24 فوریه در نقاط مختلف اوکراین با بمباران پایگاه های نظامی و انبارهای مهمات آغاز کرد.

در این راستا، پیشروی نیروهای روسیه در نقاط مختلف اوکراین از جمله دونباس آغاز شده و دولت کی‌یف خبر از تصرف دو شهر در لوهانسک داده و حتی برخی خبرها حاکی از ورود نیروهای زمینی روسیه به شهرهای بندری «ماریو پل» و «اودسا» در سواحل دریای سیاه هستند.

 بدین ترتیب پس ازهشدارهای متعدد مقامات ارشد روسیه به اوکراین و بی اعتنایی کی یف به این هشدارها، اکنون مسکو در مقام عمل برآمده است. «جو بایدن» رئیس جمهوری آمریکا پس از سخنرانی پوتین با انتشار بیانیه ای روسیه را مسئول جنگ در اوکراین و تلفات فاجعه بار آن دانست؛ در حالی که واشنگتن نقش مستقیم خود در بروز وضعیت فاجعه بار کنونی را عمدا نادیده می گیرد.

می توان گفت که عملیات نظامی روسیه در اوکراین سرآغاز دوره جدیدی در عرصه بین المللی خواهد بود.

«برهان الدین دوران» تحلیلگر سیاسی ترکیه ای می گوید: "به نظر می رسد بسیاری از اختلاف ها میان بلوک های شرق و غرب در بن بست مانده و عملا راه حلی ندارند، از این رو معماری امنیت جهانی به زودی دستخوش تغییر خواهد شد."

تا قبل از این، تقابل روسیه و غرب به ویژه روسیه با ناتو و آمریکا در قالب تقابل سیاسی و دیپلماتیک و نیز جنگ رسانه ای و تبلیغاتی بود. مسکو بارها به ناتو درباره گسترش به سوی شرق و تلاش برای استقرار نیروها و پایگاه های خود در جوار مرزهای روسیه هشدار داده و این اقدامات را تهدید مستقیم امنیت ملی روسیه اعلام کرده بود.

با این حال، ناتو به سرکردگی آمریکا بدون اعتنا به خواسته های روسیه هم چنان بر تداوم این رویکرد به ویژه با اصرار بر عضویت اوکراین در این سازمان نظامی تاکید کرده است.

مساله مهم دیگر اینکه سران غربگرای اوکراین نیز به ویژه پس ازتحولات سیاسی سال 2014 و برکناری «ویکتور یانوکوویچ» رئیس جمهوری روس گرای این کشور، تلاش خود را در دوره ریاست جمهوری «پترو پوروشنکو» و اکنون در دوره زمامداری «ولودیمیر زلنسکی» برای عضویت در ناتو دو چندان کرده اند.

پوروشنکو در فوریه 2019 پس ازتصویب پارلمان اوکراین مبنی بر گنجاندن لزوم عضویت اوکراین در ناتو و اتحادیه در قانون اساسی این کشور، این مصوبه را امضا کرد. دولت کنونی اوکراین نیز به جای توجه به نگرانی های مسکو، بر این تصور بوده که می تواند با حمایت ناتو و آمریکا در مقابل روسیه ایستادگی کند.

در حالی که تجارب قبلی مانند جنگ گرجستان در سال 2008 نشان داد که روسیه در زمینه امنیت ملی خود و مقابله با توطئه های غرب و ناتو، قاطعانه عمل می کند.

اکنون نیز پوتین هشدار داده که در مقابل هر دخالت خارجی در عملیات نظامی روسیه در اوکراین به شدت واکنش نشان خواهد داد. در واقع دولت کی یف امروز با نتایج اقدامات خود در اصرار برای همگرایی با غرب و رفتار خصمانه با روسیه با کشاندن پای ناتو به اوکراین، مواجه شده است.

بدین ترتیب، اوکراین نه فقط به زعم خود با تلاش برای عضویت در ناتو امنیت بیشتری پیدا نکرده، بلکه اکنون در معرض جنگی ویرانگر و تجزیه سرزمینی قرار گرفته است.

نویسنده: سيدرضا ميرطاهر

farsi.iranpress.com