به گزارش ایسنا به نقل از نشنال، فضای مجازی شاید مملو از تصاویر کسانی باشد که برای تابستان به نقاط عجیب و غریبی سفر کرده‌اند، اما مکان‌های مشخصی در کره زمین وجود دارد که مردم اجازه ورود به آن‌ها را ندارند.

دلایل مختلفی باعث شده است نقاط بسیار زیادی در جهان به طور دائمی به روی عموم مردم بسته باشند؛ برخی از این مکان‌ها به دلیل وجود موجودات سمی و انتقال بیماری، بعضی دیگر به دلیل مقدس بودن و برخی از عجایب طبیعی هم با احتمال تخریب، در فهرست مکان‌های ممنوعه قرار گرفته‌اند. غاری ۱۷ هزار ساله و جزیره‌ای که بازدیدکنندگانش به دست ساکنان آن جزیره کشته می‌شوند، از جمله این مکان‌ها هستند.

در ادامه با ۱۰ مکانی آشنا می‌شوید که هرگز اجازه ورود به آن‌ها را نخواهید داشت.

«جزیره مارها»، بزریل

«جزیره مارها» زمانی خانه کسانی بود که در دهه ۲۰ میلادی، پس از به کار افتادن ناگهانی و اتومتیک‌وارِ فانوس دریایی، آن را ترک کردند. از آن زمان تاکنون ورود عموم مردم به این جزیره ممنوع شده است؛ چراکه تخمین زده می‌شود در هر متر مربع این جزیره ۴۳۰ هزار متر مربعی، یک مار وجود داشته باشد.

این جزیره، زیستگاه «افعی سرنیزه‌ای زرین» و سایر مارها است و درحال حاضر فقط نیروی دریایی برزیل و تیم‌های تحقیقاتی بیومدیکال اجازه ورود به آن را دارند.

«غارهای لاسکو»، فرانسه

از سال ۱۹۶۳ تاکنون، از ورود بازدیدکنندگان به مجموعه غارهای لاسکو در جنوب غربی فرانسه جلوگیری شده است.

این مکان که در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد، توسط چهار نوجوان در سال ۱۹۴۰ میلادی کشف شد و هشت سال بعد به روی بازدیدکنندگان باز شد تا امکان بازدید از هنر ماقبل‌ تاریخ که روی دیوارهای آن نقش بسته است، وجود داشته باشد. قدمت نقاشی‌های این غار به بیش از ۱۷هزار سال پیش باز می‌گردد.

در این غار حدود شش‌هزار نقاشی‌ با استفاده از رنگ‌های معدنی و زغالِ چوب وجود دارد که به شدت تحت تاثیر دی‌اکسید کرین و دمای هوا قرار گرفته بودند که توسط بازدیدکنندگان غار تولید می‌شد.

غارهای دیگری که براساس غارهایی شبیه لاسکو بازآفرینی شده‌اند، هرساله هزاران گردشگر را جذب می‌کنند.

«جزیره هرد و جزایر مک‌دونالد»، استرالیا

«جزیره هرد و جزایر مک‌دونالد»، از جمله دورافتاده‌ترین مکان‌های کره زمین هستند که دسترسی به آن‌ها فقط به وسیله قایق ممکن است. برای سفر به این مکان باید دو هفته از استرالیا به سمت جنوب غربی دریانوردی کرد.

این جزایر که در بین جنوبگان و ماداگاسکار واقع شده‌اند، نخستین‌بار در اواسط قرن نوزدهم میلادی کشف شدند و خانه پنگوئن‌ها، مرغ‌های دریایی و انواع مختلفی از گل‌ها و گیاهان هستند.

این جزایر به دلیل گدازه‌ای که از دهانه آتشفشان جاری است و همچنین به دلیل آب و هوای غیرقابل پیش‌بینی، به روی عموم مردم بسته است.

«جزیره نورث بوردر»، نیویورک، ایالات متحده آمریکا

در میانه یکی از پربازدیدترین شهرهای جهان، جزیره پنج هکتاری وجود دارد که ورود به آن ممنوع است.

در این جزیره زمانی بیمارستانِ مبتلایان به امراض مسری وجود داشت. این جزیره اکنون به طبیعت واگذار شده و به زیستگاه پرندگان تبدیل شده است. در حال حاضر دسترسی به این مکان فقط برای اهداف دانشگاهی و تحقیقاتی امکان‌پذیر است.

«معبد ایسه»، ژاپن

«معبد ایسه» در جزیره «هونشو» واقع شده است و یک مجموعه معبد «شینتو» محسوب می‌شود که برای «آماتراسو»، الهه آفتاب در قرن چهارم پیش از میلاد ساخته شده است.

این معبد که گفته می‌شود محل نگهداری از نوعی آینه مقدس است و عموم مردم اجازه ورود به آن را ندارند، فقط به روی راهبان و اعضای خانواده سلطنتی ژاپن باز است.

«جزیره سنتینل شمالی»، هند

این جزیره در خلیج بنگال واقع شده است و خانه قبیله «سنتینلی»ها است که دست‌کم در ۳۰هزار سال اخیر در این جزیره زندگی کرده‌اند.

این قبیله به شکلی داوطلبانه در انزوا نسبت به سایر مردم جهان زندگی می‌کنند و بر اساس دستور دولت محلی، سفر به این جزیره ممنوع شده است و کسی نباید از شعاع ۹ متری به آن نزدیک شود. نیروی دریایی هند نیز از این منطقه حفاظت می‌کند.

بومیان این قبیله به سمت قایق‌هایی که به جزیره نزدیک شوند، تیر پرتاب می‌کنند؛ در دو دهه اخیر دو نفر به دلیل شکستن قانونِ نزدیک نشدن به این جزیره، کشته شده‌اند.

«جزیره نیهاو»، ‌هاوایی، ‌ایالات متحده آمریکا

سرشماری سال ۲۰۲۰ ایالات متحده امریکا، جمعیت این جزیره که در ۲۸ کیلومتری جنوب غرب «کائوآئی» واقع شده را فقط ۸۴ نفر اعلام کرده است.

این جزیره که از آن به عنوان «جزیره ممنوعه» ‌یاد می‌شود در سال ۱۸۴۶ میلادی توسط یک کشاورز اسکاتلندی از «پادشاهای هاوایی» ‌به مبلغ ۱۰هزار دلار خریداری شد.

دسترسی به این جزیره فقط برای نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا، مقامات دولتی و نوادگان مالک آن، امکان‌پذیر است.

«Pravcicka Brana»، جمهوری چک

در قسمتی از کوهستان «البه» (Elbe) که بین آلمان و جمهوری چک واقع شده است، طاق سنگ‌آهکی طبیعی وجود دارد که با نام «Pravcicka Brana» شناخته می‌شود و ۱۶ متر ارتفاع دارد.

این مکان که زمانی یکی از مقاصد گردشگری محسوب می‌شد، از سال ۱۹۸۲ به روی عموم مردم بسته شده است. به گفته مقامات محلی، تعداد زیاد بازدیدکنندگان روند فرسایش این مکان را تسریع کرده‌ و نگرانی‌هایی درباره فروریختن آن به وجود آمده است. البته این طاق در نهایت روزی ریزش خواهد کرد، ‌اما دلیل آن احتمالا عوامل طبیعی خواهد بود.  

«سورت»، ایسلند

در نزدیکی سواحل جنوبی ایسلند جزیره‌ای وجود دارد که در فاصله سال‌های ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۷ به لطف فوران آتش‌فشانی زیرآبی به وجود آمده است.

ورود عموم مردم به این جزیره ممنوع است و فقط محققان برای تحقیق درباره این‌که چطور اکوسیستم می‌تواند بدون دخالت بشر گسترش پیدا کند، می‌توانند وارد آن شوند.

دانشمندان تخمین می‌زنند این جزیره در قرن آینده زیر موج دریا ناپدید شود.

«دژ بانگاره» (Bhangarh)، ‌راجستان، ‌ هند

البته بازدید از این دژ باستانی در طول روز برای گردشگران و بازدیدکنندگان امکان‌پذیر است، اما پس از غروب آفتاب ورود به این دژِ قرنِ شانزدهمی ممنوع است. این ممنوعیت از افسانه‌های قومی نشأت گرفته است که بر اساس آن، کسانی که در تاریکی وارد این مکان شده‌اند هرگز دوباره دیده نشده‌اند.