دیپلماسی ایرانی: پس از وقفه ای یک ساله، امسال با تماس هایی که با سرکیس نعوم، روزنامه نگار مشهور لبنانی داشتیم مجددا توانستیم یادداشت های او را دریافت کنیم. به دلیل پاندمی کرونا، وی سال گذشته به ایالات متحده سفر نکرد و برای همین سلسله یادداشت هایش در دیدار از امریکا را نیز منتشر نکرد. او گفت بعد از بیست سال سفر مداوم به امریکا برای نخستین بار وقفه ای در این سفر ایجاد شد که مسببش کرونا بود. وی در پیامی که سال گذشته به سردبیر دیپلماسی ایرانی داد گفت که کرونا به قدری دست و پا گیر بود که حتی امکان سفرهای بین ایالتی نیز وجود نداشت برای همین هیچ کدام از برنامه هایش برای این سفر تحقق نیافت و برای همین از اساس سفر را لغو کرد. اما امسال با فروکش کردن کرونا، او به ایالات متحده رفت و توانست با مقامات سابق و فعلی امریکایی گفت وگو کند. قبل و بعد از سفر با او در تماس بودیم و با توافقی که با هم داشتیم سلسله یادداشت های مربوط به ایالات متحده اش را در اختیار ما قرار داد.  

به این ترتیب این یازدهمین سال است که دیپلماسی ایرانی سلسله یادداشت های سرکیس نعوم را منتشر می کند. در ادامه بخش پانزدهم آن را می خوانید:

در دیدارم با مقام مسئول مهم سابق در یک از وزارتخانه های کلیدی امریکا که سالها در موضوع اسرائیل و فلسطین کار کرد و از ابتدا تا آخر (تا شکست) در موضوع پرونده اعراب و اسرائیل بود و از عناصر عملی و نه رسمی محسوب می شد و اخیرا هم به یکی از مراکز بسیار مهم پژوهشی امریکایی منتقل شد و در آنجا فعالیت می کند، صحبتمان با سوالی شخصی درباره سفرم به کشورش و دلایل دور شدن او از وزارت امور خارجه امریکا در حالی که بیش از ربع قرن یکی از چهره های مهم "میدانی" کارهای رسانه ای در واشنگتن بود، آغاز شد؛ در پاسخ به آنچه من درباره کار او اشاره کردم تنها به این بسنده کرد که دوستانش در وزارت امور خارجه امریکا هستند و اتفاقا چهره های مهمی هم هستند و جای او کارش را ادامه می دهند. به او گفتم تعجب می کنم از اینکه در حال حاضر از شما استفاده نمی شود در حالی که نیاز زیادی به افرادی چون شما وجود دارد که تجربه گرانبهای بسیاری دارید و لازم است در پیشبرد امور دیپلماتیک حضور فعال داشته باشید، گفت به این راضی است که دیگران که شاید از او هم مهمتر باشند در مرحله حساس کنونی حضور دارند و انجام وظیفه می کنند.

سپس حرفمان به جنگ روسیه علیه اوکراین کشید، بحث او در این زمینه عمیق بود و حرفش را این گونه آغاز کرد که «رئس جمهور پوتین با اعلام جنگ غیرموفقش به اوکراین اشتباه کرد، مساله ای که باعث شد مجبور به عقب نشینی شود و جنگ را صرفا در مناطق شرقی دنبال کند و به تکمیل استیلا بر "دونباس" اکتفا کند، دو جمهوری لوهانسک و دونتسک از سال 2018 تحت کنترل روسیه بودند و جدایی خود را از اوکراین اعلام کرده و گفته بودند چونکه اصالتا روسی هستند نمی خواهند جزء خاک اوکراین باشند.»

وی در ادامه افزود: «پوتین همچنین تلاش دارد بر بخش نوار ساحلی دو دریای سیاه و آزوف اوکراین تسلط یابد. روشن شده است که پوتین عملا آماده این جنگ نبود و 11 هزار سربازی که در روز پیروزی در یکی از میدان های مسکو رژه رفتند فقط برای حرکت های نمایش آماده شده بودند، آنها فقط لباس های مختلف پوشیده بودند تا جلوی دوربین ها و رئیس جمهور و مقامات دیگر نمایش دهند نه برای صحنه های عملی جنگ و میدان های مبارزه های سخت. البته این هم بازتاب دهنده حرفگی ارتش روسیه و توانایی های بالای آن نیست. کسی نمی داند واقعا داخل روسیه چه می گذرد، به ویژه به دلیل جنگش علیه اوکراین. البته کسی هم نمی تواند روی آن شرط ببندد و تفسیر کند و طبیعتا نمی تواند به نتیجه ای هم برسد. پوتین خودش را به کنج برده و محاصره کرده است.»