سالار سیف‌الدینی در گفت‌وگو با ایسنا در تحلیلی نسبت به افتتاح سفارت آذربایجان در تل آویو اظهار داشت: الهام علی اف زمان رابطه بین باکو-تل آویو را به کوه یخی تشبیه کرده بود که فقط نوک آن نمایان است و بخش اعظم آن در زیر آب پنهان شده است. اکنون شاهد این هستیم که بخش های بیشتری از رابطه در حال «نمایان» شدن است. این بدان معنا است که اصل رابطه همیشه وجود داشته است.

وی تاکید کرد: بنابراین رابطه بین تل آویو و باکو خبر تازه ای نیست. پس از فروپاشی شوروی به ویژه در دورانی که پسر حیدر علی‌اف مانند دیکتاتورهای مستبد آفریقایی به جای پدر نشست، روابط گرمتری بین دو کشور برقرار شد. اسرائیل این رابطه را در چارچوب دکترین «پیرامون جدید» پیش می برد. دکترین پیرامون مربوط به دهه 50 میلادی یعنی زمانی بود که اسرائیل منزوی بود و در راستای همین دکترین تصمیم گرفت که با کشورهای غیر عرب خاورمیانه رابطه خوبی برقرار کند.

این کارشناس مسائل قفقاز همچنین بیان کرد: یوسی آلفر افسر اطلاعاتی موساد که یک دوره نیز در ایران حضور داشته است، از جمله افرادی است که از این استراتژی پیرامونی به شدت حمایت می کند. مبنای آن نیز این است که اسرائیل برای محاصره ایران باید در کشورها و مناطق پیرامونی ایران از جمله اقلیم کُرد شمال عراق و باکو، حضور داشته باشد. از سوی دیگر، کشورهایی مانند باکو، فاقد پشتوانه تاریخی و علت وجودی معتبری هستند، از این رو به حامیان خارجی و منطقه ای نیاز دارند.

اگر تهدید بالقوه علیه ایران از ناحیه وجود داشته باشد، ایران باید همان رفتار و سیاستی را در پیش بگیرد که در قبال اقلیم شمال عراق در پیش داشته است. یعنی «دفاع مشروع پیش دستانه» و از نظر حقوق بین الملل کشوری که یکبار مورد حمله قرار گرفته و شواهد قانع کننده مبنی بر دخالت و آمادگی همان دشمن برای تهاجم مجدد وجود دارد، در این حالت نیاز نیست منتظر حمله تروریستی قریب الوقوع دیگری بماند. حق اقدام متقابل نیز یکی دیگر از قواعد بین المللی است که ایران می تواند به آن متوسل شود.

سالهاست که دولتمردان باکو از اسرائیل به عنوان متحد استراتژیک یاد می کنند. این اتحاد استراتژیک معنا و مدلول مشخصی دارد و متکی به قراردادها و تفاهم نامه ها استسیف الدینی با بیان این که هر سه کشور قفقاز جنوبی فاقد عمق استراتژیکند و در صورت حمله خارجی، بسیار آسیب پذیرند در نتیجه نیازمند سلسله حامیانی هستند که به بقای آنها کمک کند، گفت: از نظر حاکمان باکو، اسرائیل چنین نقشی می تواند ایفا کند. در واقع بازگشایی سفارت باکو در تل آویو پس از این مرحله صرفا یک تشریفات اداری و متمم روابط است و امر جدیدی نیست. بودجه نظامی باکو در 2021 مبلغ 2.300 میلیارد دلار بود که که شش درصد GDP کل کشور را شامل می شد (در کشورهای دموکراتیک بودجه نظامی یک درصد کل GDPاست) از این میزان بودجه در این ساعت، 2 میلیارد دلار صرف خرید تسلیحاتی از اسرائیل بنابر اعلام مقامات رسمی دو کشور شد. یعنی 87 درصد از بودجه نظامی سال گذشته باکو، به اسرائیل رفته است. سالهاست که دولتمردان باکو از اسرائیل به عنوان متحد استراتژیک یاد می کنند. این اتحاد استراتژیک معنا و مدلول مشخصی دارد و متکی به قراردادها و تفاهم نامه ها است.

برخی از متفکرین اسرائیل در صورت بندی هویت به اصطلاح ملّی جدید پس از فروپاشی این شوروی، در این کشور نقش مهمی ایفا کرده و ساختمان ناسیونالیسم این کشور را شکل بندی کرده اند. نقش قوم یهودی خزر نیز در این رابطه پر رنگ است. بنابراین می توان از یک نوع «آذریسم یهودی» صحبت کرد که در این منطقه شکل گرفته است.