دیپلماسی ایرانی: پس از انتشار گزارش هایی در مطبوعات غربی مبنی بر حمله به تاسیسات نظامی ایران در شب 29 ژانویه، از جمله ادعای حمله به ساختمان های دولتی، به ویژه مقر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و همچنین قرارگاه نیروی ویژه قدس، احساس می شد که تهاجم خارجی علیه ایران انجام می شود. اما، صبح روز بعد، تهران واکنش نشان داد. وزارت دفاع گفت: یگان های پدافند هوایی این کشور حمله پهپادی به یک کارگاه نظامی در مرکز اصفهان را دفع کردند. بر این اساس، می توان گفت که فقط این حادثه بوده و واقعیت های انفجار در شرکت های پدافندی در شهرهای همدان و کرج که در آن پهپادهای نظامی مونتاژ می شوند، به طور رسمی تایید نشده است.

با این وجود، شکاف اطلاعاتی ایجاد شده توسط تهران به سرعت توسط خبرنگاران خارجی پر شد. شبکه تلویزیونی عربی العربیه اولین رسانه ای بود که حمله کرد. این شبکه با اشاره به منابع خود مدعی شد که امریکا و کشور دیگری در حمله به تاسیسات نظامی در اصفهان دست داشته اند. به دنبال آن، آسوشیتد پرس اعلام کرد که تهران هدف حملات پهپادی اسرائیل قرار گرفته است.

برخی از کارشناسان غربی شروع به سخن گفتن از پیچیدگی های شدید میان باکو و تهران در رابطه با حمله مسلحانه به سفارت آذربایجان در ایران کردند – آنها می گویند که باکو اقدامی انتقام جویانه علیه تهران انجام داده است. در همان زمان، حمله به سفارت آذربایجان بلافاصله با حمله به کنیسه در بیت المقدس همراه شد. این وضعیت همچنان مرموز است، زیرا ویدئوهای ارائه شده توسط ایران و گزارش های رسمی حملات هواپیماهای بدون سرنشین را تایید نمی کنند.

تهران به طور رسمی، از باکو به خاطر حمله به سفارتش عذرخواهی کرد، روسای جمهوری دو کشور در گفت وگوی تلفنی درباره این وضعیت گفت وگو کردند. با این وجود آذربایجان تصمیم به تخلیه سفارت گرفت که به طور غیرمستقیم حاکی از آمادگی مقدماتی نوعی درگیری با ایران بر اساس سناریوی اوکراینی است: تلاش برای تضعیف تهران به صورت نیابتی و از طریق آن، تضعیف موقعیت روسیه در قفقاز و خاورمیانه. اما، راز اینجاست. تهران رسما انتقاد تندی از اسرائیل  نکرده است.

روسیه هم با اسرائیل و هم با ایران و آذربایجان روابط خوبی دارد، در شرایط تشدید درگیری ها در حول تهران، می تواند به عنوان میانجی مورد اعتماد همه طرف ها عمل کند تا آنها را از یک سناریوی فاجعه آمیز دور نگه دارد. با این وجود، تاکنون هیچ تشدید تنش نظامی در مسیر ایران – اسرائیل یا ایران – آذربایجان برنامه ریزی نشده است، اگرچه خطر درگیری های زمینی در سرزمین هایی به نیابت همچنان وجود دارد. در این میان، مقامات ایران به صراحت، اعلام می کنند که این کشور هیچ برنامه ای برای حمله به کسی از جمله اسرائیل ندارد.

در حال حاضر، تهران در یک مکث سیاسی قرار دارد و آماده پایان دادن به زنگ خطر است. آنچه در حال رخ دادن است را می توان بخشی از جنگ اطلاعاتی و دیپلماتیک با تزهای مربوط به تدارک حمله ایران و تهدید حمله اسرائیل به ایران و راکتورهای آن دانست. اما سوال اینجاست که آیا همه چیز فقط به حوزه اطلاعاتی و دیپلماتیک محدود خواهد شد؟