دیپلماسی ایرانی: آیا می توان یک اتحاد ژئوپلیتیک جهانی جدید ایجاد کرد که به طور خاص برای مقابله با ایالات متحده امریکا طراحی شده باشد؟ در حال حاضر، می توان با پیش بینی هایی مواجه شد که براساس آن، محور مسکو – پکن – تهران می تواند به چنین اتحادی تبدیل شود. حتی قبل از شروع عملیات ویژه روسیه در اوکراین، کارشناسان امریکایی به دولت جو بایدن هشدار دادند که باید انتخاب کند که با چه کسی درگیر شود: با روسیه یا با چین. آنها هشدار دادند که درگیری در دو جبهه، اگر مهلک نباشد، حداقل برای امریکا بسیار پرهزینه خواهد بود. از جمله، به این دلیل که منجر به نزدیک شدن روسیه و چین بر مبنای ضد امریکایی خواهد شد – بالاخره هر دو قدرت انتخاب دیگری نخواهند داشت.

در حقیقت، این دقیقا همان چیزی است که اتفاق افتاد؛ در طول سال گذشته، روابط روسیه و چین به سطح اساسی جدید شده است. به رغم ترس شرکت های چینی از قرار گرفتن تحت تحریم های امریکا و خروج بخشی از همکاری ها در طرح های خاکستری، تجارت در سال 2022 میلادی، 30 درصد افزایش یافت.

با این حال، مشکل واشنگتن این است که خطر تشدید تنش را نه حتی در دو، بلکه در سه جبهه دارد. امریکا نه فقط با روسیه و چین، بلکه با ایران نیز درگیر است. شانس تثبیت روابط ایران و امریکا از طریق توافق هسته ای حداقل است و به گفته منابع غربی، ایران فعالانه به سمت توانایی ساخت سلاح هسته ای حرکت می کند. این حرکت همراه با بی ‌ثباتی داخلی و همچنین، درگیری‌ های متعدد در مرز ایران، می ‌تواند به جنگ مستقیم امریکا و جمهوری اسلامی منجر شود.

تعجب آور نیست که ایران، چین و روسیه در پس زمینه رد کلی سیاست امریکا و درک اجتناب ناپذیر تشدید بیشتر در روابط با امریکا، شروع به نزدیک شدن به یکدیگر کردند. از این رو، ابراهیم رئیسی در 14 فوریه به چین سفر مهم و البته پرباری را انجام داد. این دیدار به ویژه، در شرایط بدتر شدن روابط چین و امریکا و روابط بد دیرینه میان امریکا و ایران قابل توجه است. هر دو کشور با رد هژمونی امریکا در عرصه بین‌ المللی متحد شده‌ اند. هر دو کشور همچنین، مخالفت خود را با استفاده امریکایی ها از فشار تحریم ها به عنوان یک سلاح سیاسی و اقتصادی ابراز می کنند. از این رو، همکاری ایران و چین جامع است.