به گزارش اقتصادنیوز ، روسیه فوریه 2014 کریمه را ضمیمه کرد، شبه جزیره ای که از منظر استراتژی برای تسلط مسکو بر اوکراین و منطقه دریای سیاه با اهمیت است. در این میان، پل تعریف شده بر روی تنگه کرچ، نوار باریکی از آب که کریمه را از سرزمین اصلی روسیه جدا می کند، بسیار مهم است. این پل که توسط مسکو با هزینه هنگفت ساخته شده، در سال 2018 با سر و صدای زیادی افتتاح شد. از آن زمان به بعد، این آبراه، مجرای اصلی برای حمل و نقل سربازان روسی و تسلیحات مورد نیاز برای جنگ در اوکراین بوده است.فارن افرز، با انتشار یادداشتی ضمن اشاره به اهمیت استراتژیک این پل برای روسیه، بر این مقوله تاکید دارد که یکی از راه های کیف برای تضعیف روسیه، از کارانداختن این سازه با توسل به تجهیزات نظامی پیشرفته غرب است.

این پل در حال حاضر تحت کنترل روسیه است و برای تلاش های جنگی این کشور اهمیت اساسی دارد. با این حال، ممکن است ثابت شود که کلید پیروزی اوکراین – نه فقط در کریمه، بلکه در مناقشه گسترده تر خواهد بود. هیچ رویدادی به‌اندازه فلج کردن قوی‌ترین نماد اشغال اوکراین توسط روسیه، نمی‌تواند جریان جنگ را تغییر دهد، روایت را دوباره تنظیم و اعتماد به توانایی کیف برای پیروزی را احیا کند.با این حال، تخریب پل کار دشواری خواهد بود. چرا که این سازه به طرز ماهرانه ای برای تحمل ترافیک سنگین ساخته شده است. اندازه، استحکام و دوام آن به حدی است که در برابر حملات مکرر اوکراین مقاومت کرده است.

از همین رو برای اینکه کیف برای تخریب دائمی این پل موفق شود، متحدان غربی اوکراین باید تعداد بیشتری از موشک های قدرتمند هدایت شونده دقیق را در اختیار این بازیگر قرار دهند. این موضوع هم از نظر کمیت و هم از نظر کیفی با اهمیت خواهد بود: حمله تضعیف‌کننده مستلزم تجهیز به موشک‌های عظیم برای غلبه بر سیستم دفاع موشکی روسیه در کریمه و ضربه زدن به نقاط آسیب پذیر پل به طور همزمان است. هر یک از این استراتژی ها به موشک پیچیده، از جمله موشک های سامانه موشکی تاکتیکی ارتش (ATACMS) ساخت ایالات متحده و موشک های تاروس آلمانی نیاز دارد. تا زمانی که متحدان اوکراین این تسلیحات دقیق ضد سنگر یا مشابه آن را - و تعداد زیادی از آنها - ارائه ندهند، این پل احتمالاً در اختیار روسیه خواهد بود.

کریمه برای قرن ها در استراتژی بزرگ روسیه جایگاه مرکزی را به خود اختصاص داده و به عنوان پایگاهی است که مسکو از آنجا نفوذ خود را در سراسر منطقه دریای سیاه، مدیترانه و فراتر از آن نشان می دهد. در سال 1954، کریمه توسط نیکیتا خروشچف، نخست‌وزیر شوروی، به جمهوری سوسیالیستی شوروی اوکراین اهدا شد، انتقالی که تا زمانی که اوکراین و روسیه بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بودند، تفاوت عملی چندانی نداشت. اما زمانی که اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991 فروپاشید، کریمه با اوکراین همراه شد، واقعیتی که مسکو با اکراه آن را پذیرفت. در سال 1997، روسیه و اوکراین معاهده‌ای را امضا کردند که در آن مسکو متعهد شد در ازای استقرار طولانی مدت ناوگان روسیه در سواستوپل، به حاکمیت اوکراین بر شبه جزیره احترام بگذارد. چنین فرایندی، پایگاه روسی را به یک ابزار چانه‌زنی قدرتمند برای کیف و آسیب‌پذیری کلیدی برای دسترسی مسکو به منطقه استراتژیک دریای سیاه تبدیل کرد.

سال 2014، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، کریمه را ضمیمه کرد و یکی از اولین اقدامات او دستور ساخت یک وسیله نقلیه و پل ریلی بود که شبه جزیره را به روسیه متصل می کرد. ساخت این سازه در فوریه 2016 آغاز شد و تنها دو سال بعد تکمیل گشت و 4/5 میلیارد دلار هزینه بر جای گذاشت.از زمان افتتاح، این پل به نمادی سیاسی از ادغام کریمه توسط مسکو در کشور روسیه تبدیل شده است - و نماینده قدرتمندی از آرزوهای نوامپراتوری کرملین است. این تا حدودی برای پوتین یک پروژه بیهوده است که تصویر او را به عنوان تزار امروزی پتر کبیر تغذیه می کند و میراث تاریخی روسیه را پس می گیرد. این همچنین تجلی فیزیکی روایت مسکو است که پیوندهای ناگسستنی برادری بین روسیه و اوکراین وجود دارد، ایده ای که پوتین برای مشروعیت بخشیدن به تهاجم خود استفاده کرده است.با این حال، ساخت پل با انگیزه بیش از نمادسازی انجام شد. تخمین زده می شود که روسیه 20 میلیارد دلار برای الحاق و ادغام کریمه به خاک خود هزینه کرده و تکمیل پل فرصت هایی را برای مسکو ایجاد کرد تا این خسارات را جبران کند.

این پل به وابستگی اقتصادی و لجستیکی شبه جزیره به اوکراین پایان داد. قبل از اینکه پل ساخته شود، کیف جاده های زمینی و راه های حمل و نقل ریلی را کنترل می کرد که از طریق آن اکثر کالاها، خدمات شهری و مردم به داخل و خارج از کریمه رفت و آمد می کردند. بنابراین افتتاح پل یک آسیب پذیری بزرگ را برطرف کرد.اما مهمتر از همه، این پل برای اهداف نظامی ساخته شده است. در جریان حمله فوریه 2022، این پل تنها راهی بود که روسیه می‌توانست به طور کارآمد مراکز لجستیکی و پایگاه‌های نظامی کریمه خود را با سلاح، مهمات، تجهیزات، پرسنل و دارو تامین کند.

امروزه، اشغال مناطق جنوبی اوکراین، مناطقی چون خرسون و زاپوریژژیا توسط روسیه، عمدتاً توسط نیروهای نظامی و تدارکاتی که از طریق پل منتقل می‌شوند، حفظ می‌شود. از دست دادن یا اختلال موثر در این مسیر تدارکاتی، حفظ عملیات نظامی روسیه در اوکراین را چالش برانگیز می کند، به ویژه با توجه به مقادیر عظیم مهمات توپخانه ای که برای عقب نگه داشتن نیروهای اوکراینی لازم است. اگر کیف موفق به از کار انداختن پل کریمه شود، احتمال فروپاشی کامل پدافند روسیه در جنوب اوکراین به طرز چشمگیری افزایش می یابد.