نگاهی اجمالی به تابلوی فعلی روابط ترکیه و اتحادیه اروپا، نشان می دهد که لیست بلندبالایی از اختلافات و معضلات جدی وجود دارند و روز به روز وضعیت کلی این رابطه، بدتر و بدتر می شود. مخصوصاً در شرایطی که با کناره گیری آنگلا مرکل از قدرت، بخش مهمی از سپر دفاعی ترکیه در اروپا از بین رفته و احتمال اعمال فشارهای جدید از سوی رهبران اروپایی بر ترکیه، قوت گرفته است.

اصلی ترین اختلافات ترکیه و اتحادیه اروپا

طی ماه های اخیر، دو موضوع مدیترانه ای، در کانون اختلافات ترکیه و اتحادیه اروپا جا خوش کرده اند:

1.دفاع ترکیه از ایده به رسمیت شناختن دفاکتوی «جمهوری ترک قبرس شمالی» و به تبع آن، اختلاف جدی با دو کشور اروپایی یونان و قبرس.

2.بی اعتنایی ترکیه به اعتراضات اروپا در مورد عملیات گسترده کشتی های حفاری و اکتشافی ترک در شرق مدیترانه و تداوم اکتشاف نفت و گاز، بدون کسب رضایت شرکای اروپایی.

اگر چه اختلاف بین ترکیه و اتحادیه اروپا در شرق مدیترانه بالا گرفته، اما هنوز هم در بنیاد چالش های اصلی، شاهد انتقادات گسترده اتحادیه اروپا از ترکیه هستیم؛ در حوزه های مرتبط با  وضعیت حقوق بشر و حاکمیت قانون.

شاید کسی فکرش را نمی کرد که دامنه این  اختلاف، به حوزه اقتصاد هم کشیده شود، اما این اتفاق افتاد و زنگ هشدار به صدا درآمد. بیانیه مشترک سفرای 8 کشور اروپایی در کنار آمریکا و ایتالیا، دال بر ضرورت آزادی عثمان کاوالا از زندان، به یک دعوای دیپلماتیک بزرگ تبدیل شد و اردوغان، در مسیری بود که می خواست یکی از بزرگترین معضلات تاریخ دیپلماسی معاصر جهان را، رقم بزند!

با آن که بخش عظیمی از صادرات سالانه 200 میلیارد دلاری ترکیه سر از مقاصد بازارهای اروپایی سر در می آورند، اما اردوغان چندی پیش دستور داد که علاوه بر سفرای آمریکا و کانادا، سفیران 8 کشور اروپایی نیز از آنکارا اخراج شوند!